شبکه خبری الجزیره در گزارشی که در پی می‌آید درباره تحریم‌های ایالات متحده علیه صنعت هوانوردی ایران، ضمن گفت‌و‌گو با خلبان هوشنگ شهبازی، به بررسی برخی از تبعات این نوع تحریم پرداخته است.
پرواز قرار بود یکی از پروازهای روزمره سازمان هواپیمایی ملی ایران، «هُما»، باشد، اما اگر به خاطر تلاش این مرد نبود فاجعه‌ای به وقوع می‌پیوست که کلیه ۱۱۳ مسافر و خدمه هواپیما را به کام مرگ می‌فرستاد.
سال گذشته، چرخ جلو هواپیمای بوئینگ ۷۲۷ متعلق به ایران‌ایر در حین فرود باز نشد و خلبان هوشنگ شهبازی مجبور شد که پرنده آهنین تحت کنترل خود را تنها بر روی چرخ‌های عقب هواپیما به زمین بنشاند. شهبازی با مهارت از پس این عمل برآمد و هواپیمای او با کمترین میزان آسیب و حفظ سلامت کامل مسافران به زمین نشست.
کاپیتان شهبازی در گفت‌و‌گو با شبکه الجزیره می‌گوید چنین چیزی نمی‌بایست اتفاق می‌افتاد و «سی سال تحریم‌های اعمال شده علیه ایران» را دلیل اصلی بروز چنین سانحه‌ای می‌داند. هوشنگ شهبازی در ادامه می‌گوید: «اوایل به دلیل نو بودن هواپیما‌ها مشکل جدی‌ای وجود نداشت، الان هم به اعتقاد من هواپیماهای ما امن هستند، اما هزینه‌های تعمیر و نگهداری از آنها چندین برابر شده و مخارج خطوط هوایی ما هم بسیار بالا رفته است.»
ایران ناچار است به دلیل تحریم‌ها، قطعات هواپیماهای مورد نیاز خود را با قیمت‌هایی بسیار بالا‌تر از بازار سیاه خریداری کند. علی‌محمد خان‌محمدی، کار‌شناس صنعت هوانوردی، در این باره توضیح می‌دهد: «شرکت‌های هواپیمایی می‌توانند قطعات مورد نیاز خود را تأمین کنند، اما تحریم‌ها انجام چنین کاری را با دشواری مواجه ساخته‌اند. البته به‌رغم این مسئله، ایران می‌تواند از مجاری دیگر قطعات مورد نیازش را خریداری کند. بخش مهندسی [هوانوردی ایران] سی سال است که تحت فشار بوده، با این حال چنین وضعیتی به شکوفایی خلاقیت در ما نیز کمک کرده و حتی به پیشرفت مهندسی در کشور ما انجامیده است.»
اما مهندسان ایرانی برای نگاه داشتن هواپیماهای کشور در آسمان با حجم بزرگی از کار نیز مواجه هستند. بنا بر آمار منتشر شده توسط دولت، سال گذشته ۲۱ میلیون مسافر توسط خطوط هوایی ایران جابه‌جا شدند. بیشترین تعداد هواپیماهای مورد استفاده در ایران از نوع «فوکر ۱۰۰» بوده که ساخت کشور هلند است و به طور عمده جایگزین هواپیماهای روسی توپولوف شد که به باور بسیاری ایمن نبودند. با این وجود، پس از این تغییر نیز، متوسط سن ناوگان هوایی کشوری ایران کماکان حدود ۲۰ سال است.
هم ایرانی‌ها و هم خارجی‌ها سوار این هواپیما‌ها می‌شوند. در جریان ۳۰ سال گذشته انواع سوانح هوایی ایران جان بیش از ۱۷۰۰ نفر را گرفته است و به همین دلیل ایران دارای یکی از بد‌ترین رکوردهای ایمنی هوایی در جهان شناخته شده است. به‌رغم استانداردهای سفت و سخت کشور، بهبود این وضعیت [با اوضاع کنونی] دشوار به نظر می‌رسد.
از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ در ایران، این کشور تحت تحریم‌های سخت ایالات متحده آمریکا قرار داشته و در سال گذشته آمریکا تحریم‌های فوق را شدت بخشید و به‌ویژه هواپیمایی ملی ایران، ایران‌ایر، را هدف قرار داد. آمریکا می‌گوید ایران‌ایر تنها ماهیت غیرنظامی نداشته و به نیروهای مسلح ایران نیز خدمات‌رسانی می‌کند.
اما به باور هوشنگ شهبازی این‌ها همه سیاست است و بیشتر قربانیان سوانح هوایی را غیرنظامیان تشکیل می‌دهند. از همین رو، این خلبان ایرانی و طرفدارانش می‌گویند با «درهم آمیختن سیاست با پرواز» مخالفند.
پرواز قرار بود یکی از پروازهای روزمره سازمان هواپیمایی ملی ایران، «هُما»، باشد، اما اگر به خاطر تلاش این مرد نبود فاجعه‌ای به وقوع می‌پیوست که کلیه ۱۱۳ مسافر و خدمه هواپیما را به کام مرگ می‌فرستاد.
سال گذشته، چرخ جلو هواپیمای بوئینگ ۷۲۷ متعلق به ایران‌ایر در حین فرود باز نشد و خلبان هوشنگ شهبازی مجبور شد که پرنده آهنین تحت کنترل خود را تنها بر روی چرخ‌های عقب هواپیما به زمین بنشاند. شهبازی با مهارت از پس این عمل برآمد و هواپیمای او با کمترین میزان آسیب و حفظ سلامت کامل مسافران به زمین نشست.
کاپیتان شهبازی در گفت‌و‌گو با شبکه الجزیره می‌گوید چنین چیزی نمی‌بایست اتفاق می‌افتاد و «سی سال تحریم‌های اعمال شده علیه ایران» را دلیل اصلی بروز چنین سانحه‌ای می‌داند. هوشنگ شهبازی در ادامه می‌گوید: «اوایل به دلیل نو بودن هواپیما‌ها مشکل جدی‌ای وجود نداشت، الان هم به اعتقاد من هواپیماهای ما امن هستند، اما هزینه‌های تعمیر و نگهداری از آنها چندین برابر شده و مخارج خطوط هوایی ما هم بسیار بالا رفته است.»
ایران ناچار است به دلیل تحریم‌ها، قطعات هواپیماهای مورد نیاز خود را با قیمت‌هایی بسیار بالا‌تر از بازار سیاه خریداری کند. علی‌محمد خان‌محمدی، کار‌شناس صنعت هوانوردی، در این باره توضیح می‌دهد: «شرکت‌های هواپیمایی می‌توانند قطعات مورد نیاز خود را تأمین کنند، اما تحریم‌ها انجام چنین کاری را با دشواری مواجه ساخته‌اند. البته به‌رغم این مسئله، ایران می‌تواند از مجاری دیگر قطعات مورد نیازش را خریداری کند. بخش مهندسی [هوانوردی ایران] سی سال است که تحت فشار بوده، با این حال چنین وضعیتی به شکوفایی خلاقیت در ما نیز کمک کرده و حتی به پیشرفت مهندسی در کشور ما انجامیده است.»
اما مهندسان ایرانی برای نگاه داشتن هواپیماهای کشور در آسمان با حجم بزرگی از کار نیز مواجه هستند. بنا بر آمار منتشر شده توسط دولت، سال گذشته ۲۱ میلیون مسافر توسط خطوط هوایی ایران جابه‌جا شدند. بیشترین تعداد هواپیماهای مورد استفاده در ایران از نوع «فوکر ۱۰۰» بوده که ساخت کشور هلند است و به طور عمده جایگزین هواپیماهای روسی توپولوف شد که به باور بسیاری ایمن نبودند. با این وجود، پس از این تغییر نیز، متوسط سن ناوگان هوایی کشوری ایران کماکان حدود ۲۰ سال است.
هم ایرانی‌ها و هم خارجی‌ها سوار این هواپیما‌ها می‌شوند. در جریان ۳۰ سال گذشته انواع سوانح هوایی ایران جان بیش از ۱۷۰۰ نفر را گرفته است و به همین دلیل ایران دارای یکی از بد‌ترین رکوردهای ایمنی هوایی در جهان شناخته شده است. به‌رغم استانداردهای سفت و سخت کشور، بهبود این وضعیت [با اوضاع کنونی] دشوار به نظر می‌رسد.
از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ در ایران، این کشور تحت تحریم‌های سخت ایالات متحده آمریکا قرار داشته و در سال گذشته آمریکا تحریم‌های فوق را شدت بخشید و به‌ویژه هواپیمایی ملی ایران، ایران‌ایر، را هدف قرار داد. آمریکا می‌گوید ایران‌ایر تنها ماهیت غیرنظامی نداشته و به نیروهای مسلح ایران نیز خدمات‌رسانی می‌کند.
اما به باور هوشنگ شهبازی این‌ها همه سیاست است و بیشتر قربانیان سوانح هوایی را غیرنظامیان تشکیل می‌دهند. از همین رو، این خلبان ایرانی و طرفدارانش می‌گویند با «درهم آمیختن سیاست با پرواز» مخالفند.
