نهادها و سازمان های حقوق بشری درايران طی روزهای اخير در اطلاعيه هايی از وضعيت جسمانی ارژنگ داوودی، زندانی سياسی در زندان رجايی شهر کرج، که در اعتصاب غذا به سر می برد، ابراز نگرانی کردند.
هادی قائمی از اعضای پيشين سازمان ديده بان حقوق بشر و يکی از سخنگويان «کمپين بين المللی برای حقوق بشر در ايران» در اين باره به راديو فردا می گويد: «وضعيت زندانی های بسياری در زندان های ايران در چند ماه اخير بر اساس گزارش ها، بسيار وخيم بوده و آخرين نمونه آن آقای ارژنگ داوودی است که بر اساس گزارشات و خانواده ايشان در اعتصاب غذا به سر می برد و حکم ناعادلانه و بسيار طولانی پانزده ساله ای دارند. وی حدود پنج سال هست که در زندان است و در شرايط بسيار دشوار به سر می برد. و با اين اعتصاب غذا جانش در خطر است.»
ارژنگ داوودی که از تاريخ سی ام فروردين ماه دست به اعتصاب غذا زده ، در هفته گذشته در پی وخيم شدن وضع جسماني اش به بهداری زندان منتقل شد.
نازنين داوودی همسر وی می گويد که در آخرين ملاقات با همسرش وضع سلامتی او را بسيار نامناسب ديده است.
وی گفت: «من آخرين باری که او را ديدم روز يکشنبه يعنی چهار روز پيش بود. وی را با ويلچر آورده بودند. ديدم يک آدم مچاله شده روی صندلی نشسته. سرش را بسته بود و می گفت شديدا درد می کند.کاملا قيافه رنگ پريده اش گويای وضع و حالش بود. امروز هم متوجه شدم که با دستور رييس زندان و رييس حفاظت زندان از بيمارستان مرخص شده است. ايشان هم می گويد يا من می ميرم يا به در خواست هايم رسيدگی می شود. دادنامه اش را می خواهم . يعنی حکمی که صادر شده را مي خواهم.»
ارژنگ داوودی در آبان سال 1382 از سوی شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران به پانزده سال حبس و 72 ضربه شلاق محکوم شد.
از جمله اتهامات او، اقدام به تشکيل گروهی به نام «جنبش آزادی ايرانيان» و تهيه فيلم مستند« ايران ممنوع است».
به رغم اينکه ارژنگ داودی چهار سال است که در زندان به سر می برد، آن گونه که همسرش نازنين داوودی می گويد، هنوز نسخه ای از کيفر خواست صادره از سوی دادگاه انقلاب را در اختيارندارد و به همين دليل دادنامه ای نوشته و به مسوولان قضايی فرستاده و خواستار رسيدگی قانونی به پرونده خود شده است. اما تاکنون به درخواست وی پاسخی داده نشده است و به همين دليل خانواده اش می گویند که او دست به اعتصاب غذا زده است.
نازنين داوودی می گويد: «مسوولان قضايی دراين مرحله از رسيدگی به پرونده او، وکالت نامه های دو تن از وکلای او را هم نپذيرفته اند.»
او می گويد: «برای اعاده دادرسی، دو نفر زحمت کشيدند و کارشان را انجام دادند. آقای پوربابايی و خانم پراکند. پرونده جديد را دادگاه قبول نمی کند. اين دو وکيل که دقيقا در جريان پرونده هستند، اجازه وکالت او را ندارند و پذيرفته نشده اند.»
پيش از اين نيز، بر اساس گزارش فعالان حقوق بشر در ايران، ارژنگ داوودی بارها به علت بی توجهی مسوولان قضايی زندان دست به اعتصاب غذا زده بود.
هادی قائمی از سخنگويان کمپين بين المللی برای حقوق بشر در ايران درباره وخامت وضع جسمانی زندانيان سياسی از جمله ارژنگ داوودی به مسوولا ن قضايی و زندان هشدار می دهد.
او می گويد: «مقامات زندان های ايران کاملا مسوول وضعيت جسمانی و جان اين زندانيان هستند. و هر گونه اتفاقی که برايشان بيفتد آنها مستقيما مسوول هستند و بايد مورد مجازات قرار گيرند. سازمان های بين المللی به طور مداوم در مورد وضعيت زندانيان ايران اعلام خطر کرده اند. و در مورد ارژنگ داوودی ، اميدواريم که به وضعيت ايشان سريعا رسيدگی شود و به اعتصاب غذايشان پايان بدهند.»
اخيرا در سميناری که در مورد بررسی نقض حقوق بشردر ايران درژنوبرگزار شد، مدافعان حقوق بشر روال قضايی در دادگاه های جمهوری اسلامی را، خلاف مقررات بين المللی و حتی قوانين ايران ارزيابی و از آن انتقاد کرده اند.
