سامان نسيم، زندانی کُرد محکوم به اعدام، با انتشار نامه ای از داخل زندان مرکزی اروميه،اعلام کرد که اعترافات گذشته اش پس از شکنجه های به گفته او «غير انسانی و غيرقانونی» ضبط شده است.
وی در اين نامه که روز ۲۳ بهمن در وب سايت کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران منتشر شده، آويزان شدن از دست و پا،ممانعت از خوابيدن و تهديد به مرگ را از جمله اين شکنجه ها درطول ۹۷ روز بازداشت خود ذکر کرد.
براساس گزارش ديدبان حقوق بشر، سامان نسيم در سن ۱۷ سالگی بازداشت و سپس به دليل آنچه عضويت در گروه پژاک خوانده شده، به اتهام محاربه محکوم به اعدام شده است.
در تمام مدتی که در بازداشت بودم به هر شيوه و با هر وسيله ای شکنجه گرديدم. روزهای ابتدايی ميزان شکنجه ها به حدی بود که توان راه رفتن نداشتم. تمام اعضای بدنم سياه و کبود شده بود.برای ساعتها از دست ها و پاهايم آويزانم کردند.سامان نسیم
سازمان عفو بين‌الملل نيز بر اساس اسناد دادگاه می‌گويد که سامان نسيم در بازجويی‌های خود اعتراف کرده که در جريان درگيری با نيروهای سپاه در تابستان ۹۰ به سمت آنها شليک کرده، اما او در نخستين جلسه دادگاه اين اعتراف را انکار کرده و گفته که او را با زور مجبور به امضای اين اعترافنامه کرده بودند.
اين زندانی محکوم به اعدام درنامه خود نوشت: «در تمام مدتی که در بازداشت بودم به هر شيوه و با هر وسيله ای شکنجه گرديدم. روزهای ابتدايی ميزان شکنجه ها به حدی بود که توان راه رفتن نداشتم. تمام اعضای بدنم سياه و کبود شده بود.برای ساعتها از دست ها و پاهايم آويزانم کردند.»
سامان نسيم با اشاره به تهديد ماموران به بازداشت پدر،برادر و مادرش افزود:« به من می گفتند که تو را هم مانند رفقايت با لودر خاک می کنيم.می گفتند همينجا می کشيمت و روی قبرت بتون می ريزيم!.»
وی تاکيد کرد: «شبها که می خواستم بخوابم با ايجاد سروصدا با وسايل مختلف منجمله کوبيدن در نمی گذاشتند استراحت بنمايم. در حالتی ما بين جنون و هوشياری بودم ، تمام اين ۹۷ روز بدين شيوه سپری شد.»
ديدبان حقوق بشر و سازمان عفو بين‌الملل روز سه‌شنبه، ۲۱ بهمن نسبت به اعدام قريب‌‌الوقوع سامان نسيم هشدار دادند و خواستار توقف اين اقدام شدند.
بيانيه‌ای که ديدبان حقوق بشر منتشر کرده است، عنوان می‌کند که ديوان عالی کشور حکم اعدام سامان نسيم را تاييد کرده و اکنون خانواده و وکيل او نگرانند که اين حکم در کمتر از دو هفته اجرا شود.
سامان نسيم در بخش ديگری از نامه خود نوشته است : « تحت فشار و شکنجه در حرکتی کاملا غيرانسانی با چشم بسته و در وضعيتی مابين مرگ و هستی اقدام به ضبط بازجويهايم کردند که اعلام ميدارم اين فليم برداری و مصاحبه کذب محض هست و اين مصاحبه را به شدت تکذيب می کنم.»
وی اضافه کرد: « بعدا در کانال شبکه يک خبری منتشر شد که گويا من آزاد شده و به خانه باز گشته ام، اين در حالی بود که من با سناريوی از پيش طراحی شده حکم اعدام برايم صادر شده بود.»
سازمان عفو بين الملل در بيانيه روز سه شنبه خود اعلام کرده بود که سامان نسيم در دوره بازجويی‌ها به وکيل خود دسترسی نداشته و چنان‌چه بعدها گفته است، تحت شکنجه قرار گرفته بود.
در همين حال اين زندانی محکوم به اعدام ضمن «صوری» خواندن دادگاه خود نوشته است که او وکلايش در دادگاه امکان دفاع نداشته اند و قاضی پرونده او را «تهديد به ضرب و شتم» کرده است.
سامان نسيم تاکيد کرده است که در مدت بازداشت هيچ تماسی با خانواده اش نداشته است.
وی همچنين در ابتدای نامه خود نوشت که سلولش «با ديوارهای اغشته به مواد خاص» برای «شکنجه روانی» طراحی شده بوده است.
به گفته آقای نسيم، در اين سلول يک دوربين تمام حرکات او و «حتی زمان توالت » را ضبط می کرده است.
پس از اعتصاب غذای تعدادی از زندانيان کُرد در آذر ماه، از جمله ۱۰ زندانی محکوم به اعدام،سازمان عفو بين‌الملل ۲۵ آذر ماه ابراز نگرانی کرده بود که مقام‌های ايرانی «تهديد به تسريعِ» اعدام اين زندانيان کرده‌اند.
اين سازمان در وب‌سايت خود، به طور ويژه از سامان نسيم، نام برده بود.
وب‌سايت مرکز حاميان حقوق بشر از سامان نسيم سيد سام حسينی، جمال محمدی، بهروز الخانی، علی احمد سليمان، سيروان نژاوی، ابراهيم عيسی‌پور، علی افشاری، رزگار افشاری و محمد عبداللهی، به عنوان ۱۰ زندانی کُرد محکوم به اعدام نام برده است.
