به گزارش سايت تغيير برای برابری، سايت خبری در مورد فعالیت های اجتماعی زنان، احترام شادفر، عضو مرکز فرهنگی زنان و از اعضای فعال در کمپين يک ميليون امضا، براساس حکم شعبه ای از دادگاه انقلاب در تهران، به شش ماه حبس تعزيری محکوم شده است.
کمپين جمع آوری يک ميليون امضای، کارزاری است که از بيش از يکسال پيش برای تهيه يک میليون امضا از مردم برای ارسال به نمايدنگان مجلس باخواست تغيير قوانين تبعيض آميز عليه زنان براه افتاده است.
حکم دادگاه برای خانم شادفر به دليل جمع آوری امضا برای اين کمپين است.
احترام شادفر می گوید که به حکم دادگاه اعتراض خواهد کرد. او در گفت وگو با راديو فردا صدور چنين حکمی از سوی دادگاه را عجيب توصيف می کند.
رادیو فردا: فکر می کنید بر چه اساسی چنین حکمی علیه شما صادر شده است؟
احترام شادفر: شما ببينيد، من که جرمی مرتکب نشده ام . من در زمينه جمع آوری امضاء برای احقاق حقوق و رفع تبعيضی که در قوانين عليه زنان هست فعاليت می کردم و اين قاضی که چنين حکمی را صادر می کند بر اساس چه معياری و قانونی صادر می کند. اول جرم را درست می کنند و سپس بر اساس آن حکم می دهند.
برای من بسيار باعث تعجب بود چون وکيل خودم که همراهم بود می گفت که با توجه به دفاعی که در دادگاه از حقانيت کاری که انجام می دهيد، شده است صد در صد حکم تبرئه را صادر می کنند.
اشاره کرديد که قبلا بازداشت شده ايد. کی و به چه اتهامی بازداشت شده ايد ؟
خرداد ماه سال جاری . دفتر بچه های کمپين را داده بودم به همسايه و به اين علت من را بازداشت کرده بودند.
چه مدتی بازداشت بوديد ؟
۲۴ ساعت . يک شب در بازداشتگاه ماندم . در صورتی که می توانستم به منزل بروم . هم جايم مشخص است هم شغلم . من را با آن مريض حالی و دیگر زنان را، به بازداشتگاهی می برند که سگ نيز نمی تواند آنجا زندگی کند و نگه می دارند. من وقتی آنجا را ديدم فهميدم که در اين مورد هم به ما ظلم می شود.
دادگاه شما در چه تاريخی تشکيل شده بود ؟
دوم دی ماه بود . در دادگاه گفتند که اقدام شما عليه قوانين مذهبی است .
من هم گفتم شما خودتان می گوييد قوانين فقهی پويا است و متناسب با زمان تغيير می کند. حال چطور است وقتی که ما می خواهيم که اين قوانين تغيير بکند و مجمعی تشکيل شود که اين قوانين را متناسب با خواست های زنان بازنگری کنند که اين زنان در تمام عرصه ها در حال فعاليت هستند .
چه در زمان جنگ ، چه در دانشگاه و چه در زمينه خدمات بهداشتی و آموزش پرورش . خود من بازنشسته آموزش و پرورش با ۳۲ سال سابقه کار هستم و چون بسيار معضلات و بد بختی ها شاگردان و مادرانشان را ديده ام از همان زمان بدون اينکه با اين مسائل آشنا باشم، می ديدم که چقدر در حق زنان و دختران ظلم می شود.
خانم شادفر، در ماه های اخير به نظر می رسد که تعداد احضار خانم ها به دادگاه و صدور احکامی مثل حبس تعزيری يا قرارهای وثيقه افزايش پيدا کرده است . شما علت آن را چه می دانيد ؟
به نظر من هدفشان اين است که خانم ها ديگر اعتراض نکنند و بروند در خانه بنشينند و مشغول خانه داری شوند .
جنبش زنان و عرصه فعاليت های اجتماعی آنان را دچار رکود کنند و بالای سر هر يک از زنان يک شمشيری باشد تا اگر هر زمان، جرمی مرتکب شد آن حکمی که به او داده اند، اجرا بشود و برود در خانه خود بنشيند و با کمپين و خواسته های بر حق خود خداحافظی کنند. من فکر می کنم که اين هدف مورد نظرشان باشد.
بعضی از مسئولان قضايی عنوان می کنند که جمع آوری امضا برای کمپين جرم نيست . به نظر شما پس اين احکام برای چه منظوری صادر می شود ؟
اين يک گفتار و عمل دوگانه است. همه چيز يعنی آن چيزی که می گويند و چيزی که به آن عمل می کنند با هم تناقض دارد. بالاخره حاکميت بايد در برابر حرفی که می زند احساس مسئوليت بکند .
