به دنبال تصميم ناگهانی اهود المرت به استعفا از مقام نخست وزيری اسراييل در آينده نزديک ، از هم اکنون دو نفر از اعضای کابينه اسراييل نامزدی خود را برای اين مقام اعلام کرده اند.
قرار است انتخاب فرد جايگزين آقای المرت برای رهبری حزب کاديما – حزب حاکم در اسراييل – و مقام نخست وزيری روز ۱۷ ماه سپتامبر انجام شود.
دو کانديدای احراز اين مقام، شائول موفاژ، وزير حمل و نقل، و تزيپی ليونی، وزير امور خارجه اسرائيل، هستند که بر اساس نظرسنجی ازافکار عمومی در اسرائيل هم اکنون از موقعيت برابری برخوردار هستند.
نگاهی به کارنامه و سابقه سياسی اين دو نامزد مقام نخست وزيری اسراييل:
تزيپی ليونی
تزپپی ليونی پس از گلداماير، نخست وزير اسراييل در دهه ۱۹۷۰ ميلادی، قدرتمندترين زن در تاريخ سياسی اين کشور است.
او در داخل اسرائيل از محبوبيت فراوانی برخوردار است و در عرصه بين المللی نفوذ و اعتبار فراوانی کسب کرده است. او از موارد اتهام و رسوايی های ساير مقامات دولتی دور بوده و در مجموع از انتقادات افکار عمومی پس ازجنگ ۲۰۰۶ در لبنان در امان بوده است.
در ماه مه سال گذشته پس از انتشار گزارش مربوط به ناتوانی های دولت و نخست وزير در هدايت جنگ سال ۲۰۰۶ در لبنان، او خواستار استعفای اهود المرت، نخست وزير، شد و تمايل خود را به احراز مقام رهبری در حزب کاديما اعلام کرد.
خانم ليونی از رهبران قدرتمند حزب کاديما است و در عرصه فعاليت های دولتی نيز در سال های اخير هدايت مذاکرات با فلسطينيان برعهده او بوده است.
خانم ليونی از رهبران قدرتمند حزب کاديما است و در عرصه فعاليت های دولتی نيز در سال های اخير هدايت مذاکرات با فلسطينيان برعهده او بوده است.
وی فرزند يک خانواده ملی گرای افراطی است. پدر او ايتان ليونی، فرمانده يکی از گروه های زير زمينی يهوديان مسلح بود که در سال های دهه ۱۹۴۰ برای تشکيل دولت اسراييل می جنگيد و با سياست تقسيم اراضی فلسطين بين اعراب و يهوديان مخالف بود.
با اين وجود خانم ليونی طرفدار خروج اسراييل از بخش هايی از سرزمين های اشغالی است و معتقد است که از اين طريق می توان يکپارچگی جمعيت يهودی کشور اسراييل را حفط کرد. او در مخالفت با سياست های ملی گرايانه افراطی در سال ۲۰۰۵ و در حمايت از آريل شارون، از حزب دست راستی ليکود جدا شد و از بانيان حزب جديد کاديما شد.
خانم ليونی در اين مورد گفت : اين واقعيت ناگوار را پذيرفته است که بين حفظ يک اسرائيل بزرگ و تداوم موجوديت اسرائيل دمکراتيک با اکثريت جمعيت يهودی او طرفدار انتخاب دوم است.
اما در مقايسه با نامزدهای ديگر رهبری حزب کاديما و مقام نخست وزيری او تجربه کمتری در امور دولتی دارد. بخش اعظم تجربه حکومتی او در دوران نخست وزيری آريل شارون بود، زماني که خانم ليونی مقام وزارت دادگستری را برعهده داشت. علاوه بر اين او يکی از اعضای اصلی کميته ای بود که مسوليت عقب نشينی اسراييل از نوار غزه را برعهده داشت.
خانم لیونی حدود ده سال پيش فعاليت در مقام های دولتی را آغاز کرد و قبل از آن در بخش حقوقی اداره ضد جاسوسی اسراييل – موساد – کار می کرد. برخی معتقدند که خانم ليونی در فعاليت های سازمان موساد برای تعقيب و ترور فلسطينان و اعراب در خارج از اسراييل مشارکت داشته است.
منتقدان خانم ليونی می گويند او تجربه چندانی در اداره امور حکومت ندارد و در صورت احراز مقام نخنست وزيری ممکن برای اداره امور کشوری و لشگری با مشکل روبه رو شود.
خانم ليونی متولد سال ۱۹۵۸ در تل آويو ، متاهل و صاحب دو فرزند است.
شائول موفاز، وزیر حمل و نقل
شائول موفاز، وزير حمل و نقل، از چهره های تندرو حزب کاديما و دولت اسراييل است. او ژنرال سابق ارتش است و فرماندهی عقب نشينی ارتش اين کشور از جنوب لبنان و مناطق اشغالی در غزه را برعهده داشت.
شائول موفاز از ابتدا در اظهار نظرهای سياسی اش ثابت کرد که چهره ای تندرو است. در سال ۲۰۰۱ و آغاز انتفاضه او به شدت به مقام های فلسطينی حمله می کرد و بارها دستگاه دولتی فلسطينيان را يک تشکيلات تروريستی ناميد.
شائول موفاز که دوره ای هم رييس ستاد ارتش اسرائيل بود ماه ژوئن سال گذشته جنجال بزرگی به پا کرد زماني که گفت: اگر ايران فعاليت های هسته ای خود را متوقف نکند اسراييل به آن کشور حمله خواهد کرد.
البته وزارت دفاع و رسانه های اسراييل بعدها کوشيدند اين سخنان تند آقای موفاز را کم اهميت جلوه دهند ولی شايد اين اولين موردی بود که اين چهره تندرو خود را به عنوان فردی آماده برای احراز مقام های کليدی در حکومت اسراييل معرفی کرد.
شائول موفاز که به دشمنی شديد با حکومت ايران شهرت دارد خود متولد ايران است و در سال ۱۹۵۷ همراه خانواده اش به اسراييل مهاجرت کرده است.
شائول موفاز قبل از جنگ شش روزه اعراب و اسراييل در سال ۱۹۶۷ به نيروهای مسلح پيوست و مراتب ترقی را در ارتش به سرعت طی کرد تا اينکه در سال ۱۹۹۸ و در دولت بنيامين نتانياهو، نخست وزير آن زمان از حزب ليکود، به مقام فرماندهی ستاد ارتش اسراييل برگزيده شد.
در سال ۲۰۰۰ اهود باراک، نخست وزير وفت اسراييل از حزب کارگر، مسوليت عقب نشينی نيروهای اسراييل از جنوب لبنان را، پس از ۲۰ سال اشغال اين مناطق، به شائول موفاز سپرد.
شائول موفاز از ابتدا در اظهار نظرهای سياسی اش ثابت کرد که چهره ای تندرو است. در سال ۲۰۰۱ و آغاز انتفاضه او به شدت به مقام های فلسطينی حمله می کرد و بارها دستگاه دولتی فلسطينيان را يک تشکيلات تروريستی ناميد.
او فرماندهی عمليات اشغال اراضی فلسطينی در کرانه باختری رود اردن را در سال ۲۰۰۱ برعهده داشت که در جريان آن مقر رياست دولت فلسطين و دفتر ياسر عرفات ماه ها در محاصره بود.
شائول موفاز به خصوص با ديدگاه های تندرواش هميشه از جمله حاميان حزب ليکود بود ولی در سال ۲۰۰۵ همچون اهود المرت، نخست وزير و تزيپی ليونی رقيب انتخاباتی فعلی اش، به توصيه آريل شارون از حزب ليکود جدا شده و به حزب کاديما پيوست. او با اين انتخاب توانست مقام خود به عنوان وزير دفاع را در آن زمان حفظ کند.
شائول موفاز به نسبت چهره ای تازه وارد در امور حکومتی است. او در سال ۲۰۰۲ فعاليت در اولين مقام دولتی خود را آغاز کرد. او چهره ای است که از به چالش کشيدن مقام ها و سياستمداران ارشد و با سابقه تر باکی ندارد. ولی در عين حال مجری و تابع دستورات است.
آريل شارون مسوليت عقب نشينی از غزه را به وی سپرد و از او به خاطر انجام دقيق اين ماموريت قدردانی کرد.
شائول موفاژ متولد سال ۱۹۴۸ در تهران، متاهل و صاحب چهار فرزند است.
