دارن آرونوفسکی فيلمساز ۳۹ ساله آمريکايی با فيلم «کشتی گير» شير طلايی شصت و نهمين دوره جشنواره فيلم ونيز را از آن خود کرد.
«کشتی گير»، پرتره کشتی گير پيری است که با کشتی های کچ خود به زوال کشيده می شود. اين فيلم که روز پنج سپتامبر برای نخستين بار در جشنواره فيلم ونيز به نمايش درآمد، داستان کشتی گير کچ معروفی است به نام راندی رابينسون در دهه هشتاد ميلادی که دچار سکته قلبی می شود.
پزشکان به وی می گويند که شرکت در يک نبرد ديگر می تواند منجر به مرگ او شود. رابينسون کشتی را کنار می گذارد، با کسيدی، دوست دخترش هم خانه می شود و يک فروشگاه مواد غذايی را مديريت می کند. او سعی می کند با پسر کسيدی طرح دوستی بريزد تا اين که تصميم می گيرد بار ديگر به روی رينگ برود. حريف او اين بار کچ کاری به نام «آيت الله» است؛ کسی که زمانی رقيب او به شمار می رفت.
ميکی رورک، ستاره هاليوود در دهه هشتاد، با بازی در اين فيلم بازگشت درخشانی دارد. پيش از رورک قرار بود نيکلاس کيج نقش راندی رابينسون را ايفا کند.
دارن آرونوفسکی به هنگام دريافت جايزه خود از دست ويم وندرس، رئيس هيئت داوران اين دوره جشنواره، گفت: «از ميکی رورک که در برابر دوربين روح و قلبش را گشود تا به تمام جهان نشان دهد چه بازيگر نادری است؛ تشکر می کنم.»
ويم وندرس در باره اين که هيئت داوران نتوانست همزمان آرونوفسکی و ميکی رورک را برگزيند، گفت: «برخی از اعضای هيئت داوران به دليل قانونی که در جشنواره حاکم است و بايد تغيير يابد، متاسف و غمگين شدند.»
ميکی رورک پيش از وندرس با چهره ای خوشحال ميکروفون را در دست گرفت و گفت: «من می خواستم از هيئت داوران به خاطر اين انتخاب درست اش تشکر کنم.»
رورک ۵۲ ساله که گذشته پرهياهويی داشته خود زمانی به مدت کوتاه به شکل حرفه ای به ورزش بوکس می پرداخته است.
او با مقايسه زندگی خود و نقش اش در «کشتی گير» گفت: «پرسوناژ من در اين فيلم، فرد رويا پردازی است که در مشکلات بی شمار و در شرايط شرم آوری زندگی می کند.»
ميکی رورک ۲۲ سال پيش با بازی در فيلم اروتيک «۹ هفته و نيم»، به کارگردانی آدريان لين معروف شد. او در اين فيلم در کنار کيم بسينگر ايفای نقش کرد.
به نوشته خبرگزاری فرانسه در ميان ۲۱ فيلمی که برای شير طلايی رقابت می کردند، «کشتی گير» بدون شک بيشترين طرفدار را در ميان منتقدين و تماشاگران داشت.
هشت سال پس ازموفقيت فيلم اجتماعی و تکان دهنده «مرثيه برای يک رويا»، که بر اساس رمان «خروجی بروکلين»، نوشته هابرت سلبای، حکايت گر اعتياد و طبقات محروم جامعه آمريکا بود؛ دارن آرونوفسکی اين بار با فيلم منقلب کننده «کشتی گير» به زوال فيزيکی يک ورزشکار پرداخته است.
بروس اسپرينگستين، خواننده و موزيسين بزرگ راک که در ۱۹۹۵ با ترانه «خيابان های فيلادلفيا» اسکار بهترين ترانه فيلم را دريافت کرده بود ترانه ای نيز برای «کشتی گير» ساخته است.
جايزه ای برای يک فيلمساز ايرانی
رامين بحرانی فيلمساز جوان ۳۳ ساله ايرانی الاصل که در آمريکا به دنيا آمده و فيلم می سازد با فيلم «خداحافظ سولو» برنده جايزه هفته منتقدين جشنواره ونيز شد.
رامين بحرانی در فيلم «خداحافظ سولو» داستان يک راننده تاکسی اهل سنگال به نام سولو را به تصوير می کشد که سعی دارد مانع از آن شود تا پيرمردی با نقشه از پيش طراحی شده، خود را از کوهی پرت کند. فيلمنامه اين فيلم را بهاره عظيمی و رامين بحرانی نوشته اند.
فيلم بحرانی به نمايندگی از کشور آمريکا در بخش دورنما که بخش اميدهای آينده اين جشنواره شمرده می شود؛ حضور داشت.
«خداحافظ سولو» پنجمين فيلم مهم رامين بحرانی است که در سال ۱۹۹۸ کار جدی سينمای خود را آغاز کرد. آخرين فيلم های وی «مرد گاريچی» (۲۰۰۵) و «اوراقچی» (۲۰۰۷) نام دارند که مورد توجه نيز قرار گرفتند.
بحرانی در جشنواره های متعددی شرکت جسته و چندين جايزه جهانی، از جمله جايزه فيپرشی را در سال ۲۰۰۵ به خاطر فيلم «مرد گاريچی» از جشنواره لندن دريافت کرد. جايزه فيپرشی، جايزه ای است که از سوی منتقدين سينما اهدا می شود. بحرانی برای همين فيلم در سال ۲۰۰۵ جايزه بزرگ جشنواره بين المللی براتيسلاوا را نيز از آن خود کرد.
ديگر جوايز جشنواره
سيلويو اورلاندو، بازيگر ۵۱ ساله ايتاليايی به خاطر ايفای نقش شخصيت پدری که با دستگيری دختر قاتل اش از هم می پاشد؛ در فيلم «پدر جيووانا»، ساخته پوپی آواتی؛ و فرانسواز دومينيک بلان، بازيگر ۴۶ ساله فرانسوی به خاطر بازی در نقش زن حسودی که تا مرز جنون پيش می رود ، در فيلم «ديگری»، ساخته پير تريويديک و پاتريک ماريو برنار، جوايز بهترين بازيگران مرد و زن شصت و نهمين دوره جشنواره فيلم ونيز را از آن خود کردند.
جنيفر لاورنس، بازيگر جوان آمريکايی نيز به خاطر بازی در فيلم «دشت سوزان» ساخته گيلرمو آرياگا، جايزه بهترين بازيگر زن و مرد جوان را که به نام جايزه مارچلو ماسترويانی، بازيگر فقيد ايتاليايی اهدا می شود؛ به دست آورد.
آلکسی گرمان، فيلمساز ۳۲ ساله روس که در آغاز جشنواره امسال حضور در جشنواره را يک پيروزی می دانست، جايزه شير نقره ای بهترين کارگردانی برای سومين فيلم بلند خود، «سرباز کاغذی» را دريافت کرد.
اين فيلم که در قزاقستان ساخته شده و در مورد فرستادن يوری گاگارين به کره ماه است؛ جايزه بهترين فيلمبرداری را نيز به دست آورد.
هايل گريما، فيلمساز و نويسنده ۶۲ ساله اتيوپيايی، به خاطر فيلم تاريخی «تزا»، دو جايزه ويژه هيئت داوران و بهترين فيلمنامه را دريافت کرد. «تزا» حکايت آشوب های سياسی دهه هشتاد اتيوپی است.
هايل گريما، از مارکو مولر، مدير جشنواره ونيز برای انتخاب «فيلم کوچکش از جايی که هيچ مطرح نيست و با مشکلات فراوان ساخته شده» در جشنواره، قدردانی کرد.
اين دوره از جشنواره فيلم ونيز به دليل «گزينش های ناعادلانه» با انتقادات گوناگونی از سوی مطبوعات جهان مواجه شد.
از جوايز ديگر شصت و نهمين دوره جشنواره ونيز می توان به جوايز زير اشاره کرد:
- جايزه فيپرشی، فدراسيون بينالمللی منتقدين فيلم، به «درون سرزمين»، ساخته طارق تگويا از الجزاير
- جايزه يکصد هزار دلاری «لوييجی دی لاورنتيس» برای بهترين فيلم اول جشنواره به «نهار اواسط اوت» ساخته جيانی دی جورجيو از ايتاليا.
- جايزه بخش دورنما به«ماليخوليا» ساخته لاو دياز، از فيليپين.
- جايزه دورنماهای مستند، به فيلم «زير سطح دريا»، ساخته جيانفرانکو روسی از ايتاليا.
- جايزه شير ويژه هيئت داوران به ورنر شروتر، فيلمساز ۶۳ ساله آلمانی به خاطر کارنامه هنری اش.
