موضوع افزايش شهريه دانشگاه ها توسط دولت ايالت کبک کانادا باعث شده است تا خيابان های شهر مونترال، مرکز اين ايالت، شاهد برگزاری تظاهرات دانشجويان و ديگر گروه های اجتماعی باشد. بر اساس گزارش ها، در جريان اين تظاهرات، دهها تن بازداشت شده اند.
امير خدير، نماينده مجلس ملی ايالت کبک، با اشاره به وسعت و گستردگی حرکت اعتراضی دانشجويان به رادیو فردا می گويد:
امیر خدیر: جنبش دانشجويی دراين حد و عمق و با اين وسعت حمايت از طرف مردم واقعا بی سابقه است، ولی می‌توان گفت در کبک حدود ۵۰ سال است که بحث بر سر اين است که دانشگاه بايد رايگان باشد. منتها طبقات مرفه با اين موضوع به گونه‌های مختلف مقابله کردند و هر چند سال يک بار هم دانشجويان مبارزاتی راه انداختند تا نگذارند شهريه‌ها افزايش يابد و در سال ۲۰۰۵ يکی از اين جنبش‌ها موفقيت‌هايی نيز به دست آورد.
مسئله اين است که بخش خصوصی و محافل عمده بازرگانی شديدا دولت کبک را که از حزب ليبرال است، تحت نفوذ دارند و سالها است بخش خصوصی قصد دارد شهريه‌های دانشگاه را بالا ببرد، برای اين که منبع هنگفتی از سود است برای بانکها. کافی است شما وضعيت آمريکا را ببينيد که دانشجويان ۱۱۰۰ ميليارد دلار به بانکها بدهی دارند.
اما اين تصميم دولت با مقابله مردم روبرو شد. ابتدا جنبش فقط دانشجويی بود اما اکنون گسترش يافته چون دولت با نارضايتی‌های بسيار مهمی در زمينه‌های مختلف ديگر روبرو است به خصوص به دليل عمق فساد مالی دولت. در نتيجه اين خشم اقشار وسيع‌تری از مردم است که جنبش را گسترده و طولانی کرده است.
شما اشاره کرديد اين جنبش از حالت دانشجويی خارج و به حرکتی فراگيرتر تبدیل شده است. چشم انداز اين جنبش را چگونه می‌بينيد؟
من فکر می‌کنم هر چند دولت هنوز با دانشجويان مصالحه نکرده است و با وجود اين که چند بار پای ميز مذاکره هم نشستند و دانشجويان هنوز به نتيجه ای که می‌خواستند يعنی عدم افزايش شهريه‌ها نرسيده‌اند، ولی جنبش موفق بوده چون به بخش‌های ديگر مبارزه در اجتماع پيوند خورده است و موفقيت جنبش دانشجويی در همين موضوع نهفته است.
برای مثال روز ۲۲ ماه می حدود ۴۰۰ هزار نفر در خيابان‌های مونترال تظاهرات کردند که در مقياس يک شهر سه ميليونی بسيار زياد است. اينها همان جنبش ۹۹ درصدی هستند که در جاهای ديگر دنيا هم بلند شده اند تا بگويند سيستم دموکراتيک غربی با مشکل روبرو است.
چگونه می‌توان از دموکراسی صحبت کرد وقتی محافل و بخش‌های خصوصی، طبقات بسيار مرفه و کمپانی‌های بزرگ تصميمات سياسی را به طور کامل تحت کنترل گرفته‌اند و امتيازات خود را به هر ترتيبی می‌خواهند در حلقوم مردم کنند.
من آينده اين جنبش را بسيار اميدوارکننده می‌بينم. اگر دولت هم کوتاه نيايد بر سر خواسته مردم، ولی با اين جنبشی که عليه خود ايجاد کرده شانس زيادی برای ادامه کار ندارد چون انتخابات حدود شش ماه بعد برگزار خواهد شد. هر دولتی هم که از انتخابات جديد بيرون بيايد بايد روی اين داده اساسی جديد در جامعه حساب کند که به طور قطع تاثيرات ديرپای سياسی در آينده کبک خواهد گذاشت.
به گفته شما جنبش دانشجويی در کبک به نوعی با جنبش ۹۹ درصد پيوند دارد. يعنی می‌توان تحليل کرد که اين جنبش تاثير گرفته از حرکت دانشجويان در بريتانيا، فرانسه، ايتاليا و شيلی بوده است؟
بله و حتی دنيای عرب. حدود دو ماه پيش اولين تظاهرات آغاز شد و يک سری شعارها و پلاکاردها در خيابان‌ها به نمايش درآمد که يکی از عمده ترين آن که نظر همه را به خود جلب کرد اين جنبش را بهار اقبل نام داده بود که به معنی چنار است و چنار سمبل کانادا است.
اما چرا به آن «بهار چنار» می گفتند چون اين کلمه در زبان فرانسه شبيه کلمه عرب است.
يعنی دانشجويان کبکی می‌گفتند جنبش ما فقط درارتباط با مسايل کبک نيست و در پيوند با خيزش عمومی در کشورهای عربی عليه دولت‌های ديکتاتور است ويا در پيوند با جنبش‌هايی که در کشورهای اروپايی پيش آمد به نام جنبش ۹۹ درصد.
همه اينها اعتراضاتی است به سيستم سرمايه‌داری نوين که حقوق مردم و خدمات اجتماعی را می‌خواهد کاهش دهد و تا جايی پيش برود مانند يونان که مردم و کشور را با ورشکستگی تمام روبرو کند از نظر اجتماعی و سياسی. اين جنبش‌ها اعتراض به سيستم نوين سرمايه داری يا نئوليبراليسم است که از شيلی گرفته تا آفريقای شمالی از يونان گرفته تا کبک با گذار از فرانسه و اسپانيا و ايسلند، سيستم حاکم را زير سوال می‌برد.
امير خدير، نماينده مجلس ملی ايالت کبک، با اشاره به وسعت و گستردگی حرکت اعتراضی دانشجويان به رادیو فردا می گويد:
امیر خدیر: جنبش دانشجويی دراين حد و عمق و با اين وسعت حمايت از طرف مردم واقعا بی سابقه است، ولی می‌توان گفت در کبک حدود ۵۰ سال است که بحث بر سر اين است که دانشگاه بايد رايگان باشد. منتها طبقات مرفه با اين موضوع به گونه‌های مختلف مقابله کردند و هر چند سال يک بار هم دانشجويان مبارزاتی راه انداختند تا نگذارند شهريه‌ها افزايش يابد و در سال ۲۰۰۵ يکی از اين جنبش‌ها موفقيت‌هايی نيز به دست آورد.
مسئله اين است که بخش خصوصی و محافل عمده بازرگانی شديدا دولت کبک را که از حزب ليبرال است، تحت نفوذ دارند و سالها است بخش خصوصی قصد دارد شهريه‌های دانشگاه را بالا ببرد، برای اين که منبع هنگفتی از سود است برای بانکها. کافی است شما وضعيت آمريکا را ببينيد که دانشجويان ۱۱۰۰ ميليارد دلار به بانکها بدهی دارند.
هر چند دولت هنوز با دانشجويان مصالحه نکرده است و با وجود اين که چند بار پای ميز مذاکره هم نشستند و دانشجويان هنوز به نتيجه ای که می‌خواستند يعنی عدم افزايش شهريه‌ها نرسيده‌اند، ولی جنبش موفق بوده چون به بخش‌های ديگر مبارزه در اجتماع پيوند خورده است و موفقيت جنبش دانشجويی در همين موضوع نهفته است.امير خدير، نماينده مجلس ملی ايالت کبک
اما اين تصميم دولت با مقابله مردم روبرو شد. ابتدا جنبش فقط دانشجويی بود اما اکنون گسترش يافته چون دولت با نارضايتی‌های بسيار مهمی در زمينه‌های مختلف ديگر روبرو است به خصوص به دليل عمق فساد مالی دولت. در نتيجه اين خشم اقشار وسيع‌تری از مردم است که جنبش را گسترده و طولانی کرده است.
شما اشاره کرديد اين جنبش از حالت دانشجويی خارج و به حرکتی فراگيرتر تبدیل شده است. چشم انداز اين جنبش را چگونه می‌بينيد؟
من فکر می‌کنم هر چند دولت هنوز با دانشجويان مصالحه نکرده است و با وجود اين که چند بار پای ميز مذاکره هم نشستند و دانشجويان هنوز به نتيجه ای که می‌خواستند يعنی عدم افزايش شهريه‌ها نرسيده‌اند، ولی جنبش موفق بوده چون به بخش‌های ديگر مبارزه در اجتماع پيوند خورده است و موفقيت جنبش دانشجويی در همين موضوع نهفته است.
برای مثال روز ۲۲ ماه می حدود ۴۰۰ هزار نفر در خيابان‌های مونترال تظاهرات کردند که در مقياس يک شهر سه ميليونی بسيار زياد است. اينها همان جنبش ۹۹ درصدی هستند که در جاهای ديگر دنيا هم بلند شده اند تا بگويند سيستم دموکراتيک غربی با مشکل روبرو است.
چگونه می‌توان از دموکراسی صحبت کرد وقتی محافل و بخش‌های خصوصی، طبقات بسيار مرفه و کمپانی‌های بزرگ تصميمات سياسی را به طور کامل تحت کنترل گرفته‌اند و امتيازات خود را به هر ترتيبی می‌خواهند در حلقوم مردم کنند.
من آينده اين جنبش را بسيار اميدوارکننده می‌بينم. اگر دولت هم کوتاه نيايد بر سر خواسته مردم، ولی با اين جنبشی که عليه خود ايجاد کرده شانس زيادی برای ادامه کار ندارد چون انتخابات حدود شش ماه بعد برگزار خواهد شد. هر دولتی هم که از انتخابات جديد بيرون بيايد بايد روی اين داده اساسی جديد در جامعه حساب کند که به طور قطع تاثيرات ديرپای سياسی در آينده کبک خواهد گذاشت.
به گفته شما جنبش دانشجويی در کبک به نوعی با جنبش ۹۹ درصد پيوند دارد. يعنی می‌توان تحليل کرد که اين جنبش تاثير گرفته از حرکت دانشجويان در بريتانيا، فرانسه، ايتاليا و شيلی بوده است؟
بله و حتی دنيای عرب. حدود دو ماه پيش اولين تظاهرات آغاز شد و يک سری شعارها و پلاکاردها در خيابان‌ها به نمايش درآمد که يکی از عمده ترين آن که نظر همه را به خود جلب کرد اين جنبش را بهار اقبل نام داده بود که به معنی چنار است و چنار سمبل کانادا است.
اما چرا به آن «بهار چنار» می گفتند چون اين کلمه در زبان فرانسه شبيه کلمه عرب است.
يعنی دانشجويان کبکی می‌گفتند جنبش ما فقط درارتباط با مسايل کبک نيست و در پيوند با خيزش عمومی در کشورهای عربی عليه دولت‌های ديکتاتور است ويا در پيوند با جنبش‌هايی که در کشورهای اروپايی پيش آمد به نام جنبش ۹۹ درصد.
همه اينها اعتراضاتی است به سيستم سرمايه‌داری نوين که حقوق مردم و خدمات اجتماعی را می‌خواهد کاهش دهد و تا جايی پيش برود مانند يونان که مردم و کشور را با ورشکستگی تمام روبرو کند از نظر اجتماعی و سياسی. اين جنبش‌ها اعتراض به سيستم نوين سرمايه داری يا نئوليبراليسم است که از شيلی گرفته تا آفريقای شمالی از يونان گرفته تا کبک با گذار از فرانسه و اسپانيا و ايسلند، سيستم حاکم را زير سوال می‌برد.
