برخی از تشکل های مستقل کارگری در ایران در نامه ای اعلام کرده اند که دولت جمهوری اسلامی به هيچيک از کنوانسیون های بين‌المللی و حقوق بنيادی کارگران پايبند نبوده و در يک سال گذشته يورش به معدود تشکل های موجود کارگری در ايران را تشديد کرده است.
چند تشکل مستقل کارگری، مانند سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هيئت بازگشايی سنديکای کارگران فلز کار مکانيک و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه در نامه ای به کنگره کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری از وضعیت سخت جنبش کارگری در ایران خبر داده اند.
بر اساس مقاوله نامه های سازمان بين المللی کار، آی ال او، که ايران آنها را امضا کرده و ملزم به رعايت آنها است، « کارگران و کارفرمايان بايد اين حق را داشته باشند که تشکل های خود را به انتخاب خود و بدون کسب اجازۀ قبلی ايجاد کنند يا به چنين تشکل هايی بپيوندند.»
همچنين « تشکل های کارگران و کارفرمايان مشمول انحلال يا تعليق از جانب مقام های دولتی نخواهند بود.»
به علاوه، کارگران در مقابل اقدامات تبعيض آميز ضد اتحاديه ای در رابطه با شغل خود بايد از مصونيت کافی برخوردار باشند.
در عين حال، بر اساس ماده ۱۳۱ قانون کار، « کارگران مشمول قانون کار می توانند با رعايت مقررات قانونی و آئين نامه مربوط مبادرت به تشکيل انجمن صنفی کنند.»
در اين ميان، وزير کار و امور اجتماعی و معاونانش بارها گفته اند که در دوره فعاليت دولت های محمود احمدی نژاد، تعداد نهادهای کارگری در ايران افزايش بسيار زيادی داشته است.
اما علی مبارکه، فعال کارگری و نماينده سابق سنديکای کارگران پروژه ای آبادان در سوئيس، با تاکيد بر اين نکته که حق تشکل يابی، ابتدايی ترين حق کارگران است، عقيده ديگری دارد.
وی به « راديو فردا» می گويد:« جمهوری اسلامی در ۳۰ سال گذشته به هيچ چيزی در روابط بين الملل و کنوانسيون های بين المللی، چه حقوق بشری و چه کارگری، پايبند نبوده است.»
آقای مبارکه می افزايد:« به همين دليل، جمهوری اسلامی در اين زمينه نيز به هيچ چيز پايبند نبوده است و نخواهد بود.»
او اشاره می کند که جمهوری اسلامی ايران در طول سه دهه گذشته، اقدام به تشکيل يکسری تشکل های کارگری کرده است که به گفته وی، در تقابل با تشکل های تاسيس شده توسط فعالان مستقل کارگری قرار داشته اند.
در اين ميان، چند تشکل مستقل کارگری، مانند سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هيئت بازگشايی سنديکای کارگران فلز کار مکانيک و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه در نامه ای به کنگره کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری اعلام کردند که « جنبش کارگری ايران در يکی از سخت ترين دوران خود به سر می برد.»
در اين نامه به بازداشت سعيد ترابيان، رضا شهابی، عليرضا اخوان و بهنام ابراهيم زاده از سوی نيروهای امنيتی اشاره شده است که بدون ارائه هيچ حکمی، در منزل و محل کار خود بازداشت شده اند.
مهدی کوهستانی نژاد، مشاور کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری، در اين خصوص به « راديو فردا» می گويد:« وضعيت جنبش کارگری در ايران، حداقل در يک سال گذشته، به رغم بيانيه ها و اقدامات اتحاديه های کارگری و نيز سازمان های حقوق بشری در جهان، بدتر شده و آزار و اذيت فعالان کارگری شدت گرفته است.»
وی در اين ارتباط به بازداشت چند تن از فعالان کارگری مانند سعيد ترابيان، رضا شهابی، عليرضا اخوان اشاره می کند و می افزايد:« تاکنون خبری از آقايان ترابيان و شهابی در دست نيست و ما و خانواده آنان هم نمی دانيم که در کجا زندانی هستند و در چه شرايطی به سر می برند.»
آقای کوهستانی نژاد اضافه می کند که بی خبری از وضعيت اين فعالان کارگری در شرايطی است که آقای ترابيان به دليل دو بار سکته قلبی در ساليان اخير بايد تحت نظر پزشکان متخصص باشد و داروهای لازم بايد در دسترس او قرار گيرد.
اين چند تشکل کارگری همچنين با اشاره به ادامه بازداشت منصور اسانلو و ابراهيم مددی، رئيس و معاون هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، به دليل فعاليت های سنديکايی شان گفته اند که اين دو فعال کارگری از مرخصی و مراقبت های پزشکی محروم بوده اند.
برخورد با اعضای هيئت مديره سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه نيز در اين نامه مورد اشاره قرار گرفته است که به خاطر فعاليت های صنفی، ماه ها زندانی و از محل کار خود اخراج شده اند.
سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هيئت بازگشايی سنديکای کارگران فلز کار مکانيک و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه همچنين به موارد ديگری از اعمال فشارها بر تشکل های کارگری مانند بازداشت های بی مورد، آزار و اذيت و صدور حکم زندان و شلاق برای فعالان کارگری اشاره کرده و گفته اند که اين « شرايط بسيار نگران کننده ای را برای آنان و هر نوع فعاليت بسيار ساده صنفی پديد آورده است.»
در همين حال، بحث تشکل های کارگری و آزادی فعاليت آنها نيز در گزارش کميته آزادی تشکل سازمان بين المللی کار، آی ال او، مورد توجه قرار گرفته است.
اين کميته خواستار آزادی فعاليت تشکل های کارگری و به رسميت شناخته شدن اين موضوع از سوی دولت جمهوری اسلامی شده است.
کميته آزادی تشکل سازمان بين المللی کار در گزارش مربوط به ايران از دولت جمهوری اسلامی خواسته است تا تضمين دهد که اعضای تشکل های کارگری تحت فشار قرار نخواهند گرفت و در عين حال، خواستار آن شده است تا به آزار و اذيت اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه پايان يابد.
بازداشت های چند هفته اخير در ايران با انتقاد گسترده کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری، فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل و نيز سازمان عفو بين الملل مواجه شده است.
چند تشکل مستقل کارگری، مانند سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هيئت بازگشايی سنديکای کارگران فلز کار مکانيک و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه در نامه ای به کنگره کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری از وضعیت سخت جنبش کارگری در ایران خبر داده اند.
بر اساس مقاوله نامه های سازمان بين المللی کار، آی ال او، که ايران آنها را امضا کرده و ملزم به رعايت آنها است، « کارگران و کارفرمايان بايد اين حق را داشته باشند که تشکل های خود را به انتخاب خود و بدون کسب اجازۀ قبلی ايجاد کنند يا به چنين تشکل هايی بپيوندند.»
همچنين « تشکل های کارگران و کارفرمايان مشمول انحلال يا تعليق از جانب مقام های دولتی نخواهند بود.»
به علاوه، کارگران در مقابل اقدامات تبعيض آميز ضد اتحاديه ای در رابطه با شغل خود بايد از مصونيت کافی برخوردار باشند.
در عين حال، بر اساس ماده ۱۳۱ قانون کار، « کارگران مشمول قانون کار می توانند با رعايت مقررات قانونی و آئين نامه مربوط مبادرت به تشکيل انجمن صنفی کنند.»
در اين ميان، وزير کار و امور اجتماعی و معاونانش بارها گفته اند که در دوره فعاليت دولت های محمود احمدی نژاد، تعداد نهادهای کارگری در ايران افزايش بسيار زيادی داشته است.
اما علی مبارکه، فعال کارگری و نماينده سابق سنديکای کارگران پروژه ای آبادان در سوئيس، با تاکيد بر اين نکته که حق تشکل يابی، ابتدايی ترين حق کارگران است، عقيده ديگری دارد.
وی به « راديو فردا» می گويد:« جمهوری اسلامی در ۳۰ سال گذشته به هيچ چيزی در روابط بين الملل و کنوانسيون های بين المللی، چه حقوق بشری و چه کارگری، پايبند نبوده است.»
آقای مبارکه می افزايد:« به همين دليل، جمهوری اسلامی در اين زمينه نيز به هيچ چيز پايبند نبوده است و نخواهد بود.»
او اشاره می کند که جمهوری اسلامی ايران در طول سه دهه گذشته، اقدام به تشکيل يکسری تشکل های کارگری کرده است که به گفته وی، در تقابل با تشکل های تاسيس شده توسط فعالان مستقل کارگری قرار داشته اند.
در اين ميان، چند تشکل مستقل کارگری، مانند سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هيئت بازگشايی سنديکای کارگران فلز کار مکانيک و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه در نامه ای به کنگره کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری اعلام کردند که « جنبش کارگری ايران در يکی از سخت ترين دوران خود به سر می برد.»
در اين نامه به بازداشت سعيد ترابيان، رضا شهابی، عليرضا اخوان و بهنام ابراهيم زاده از سوی نيروهای امنيتی اشاره شده است که بدون ارائه هيچ حکمی، در منزل و محل کار خود بازداشت شده اند.
مهدی کوهستانی نژاد، مشاور کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری، در اين خصوص به « راديو فردا» می گويد:« وضعيت جنبش کارگری در ايران، حداقل در يک سال گذشته، به رغم بيانيه ها و اقدامات اتحاديه های کارگری و نيز سازمان های حقوق بشری در جهان، بدتر شده و آزار و اذيت فعالان کارگری شدت گرفته است.»
وی در اين ارتباط به بازداشت چند تن از فعالان کارگری مانند سعيد ترابيان، رضا شهابی، عليرضا اخوان اشاره می کند و می افزايد:« تاکنون خبری از آقايان ترابيان و شهابی در دست نيست و ما و خانواده آنان هم نمی دانيم که در کجا زندانی هستند و در چه شرايطی به سر می برند.»
آقای کوهستانی نژاد اضافه می کند که بی خبری از وضعيت اين فعالان کارگری در شرايطی است که آقای ترابيان به دليل دو بار سکته قلبی در ساليان اخير بايد تحت نظر پزشکان متخصص باشد و داروهای لازم بايد در دسترس او قرار گيرد.
اين چند تشکل کارگری همچنين با اشاره به ادامه بازداشت منصور اسانلو و ابراهيم مددی، رئيس و معاون هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، به دليل فعاليت های سنديکايی شان گفته اند که اين دو فعال کارگری از مرخصی و مراقبت های پزشکی محروم بوده اند.
برخورد با اعضای هيئت مديره سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه نيز در اين نامه مورد اشاره قرار گرفته است که به خاطر فعاليت های صنفی، ماه ها زندانی و از محل کار خود اخراج شده اند.
سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هيئت بازگشايی سنديکای کارگران فلز کار مکانيک و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه همچنين به موارد ديگری از اعمال فشارها بر تشکل های کارگری مانند بازداشت های بی مورد، آزار و اذيت و صدور حکم زندان و شلاق برای فعالان کارگری اشاره کرده و گفته اند که اين « شرايط بسيار نگران کننده ای را برای آنان و هر نوع فعاليت بسيار ساده صنفی پديد آورده است.»
در همين حال، بحث تشکل های کارگری و آزادی فعاليت آنها نيز در گزارش کميته آزادی تشکل سازمان بين المللی کار، آی ال او، مورد توجه قرار گرفته است.
اين کميته خواستار آزادی فعاليت تشکل های کارگری و به رسميت شناخته شدن اين موضوع از سوی دولت جمهوری اسلامی شده است.
کميته آزادی تشکل سازمان بين المللی کار در گزارش مربوط به ايران از دولت جمهوری اسلامی خواسته است تا تضمين دهد که اعضای تشکل های کارگری تحت فشار قرار نخواهند گرفت و در عين حال، خواستار آن شده است تا به آزار و اذيت اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه پايان يابد.
بازداشت های چند هفته اخير در ايران با انتقاد گسترده کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری، فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل و نيز سازمان عفو بين الملل مواجه شده است.
