رزمايش مشترک نظامی ارتش‌های آمريکا و اسرائيل از بامداد چهارشنبه بيست و يکم اکتبر، (بيست ونهم مهر) در جنوب اسرائيل با شليک موشک‌های دور پرواز آغاز شد.
رزمايش «جونيپرکبری ۱۰» مقابله با سناريوی احتمالی شليک موشک از چند جبهه به سوی اسرائيل را تمرين می‌کند. رسانه‌های اسرائيل از «ايران، سوريه، لبنان و غزه» بعنوان نقاطی که ممکن است در يک نبرد همه جانبه از آنجا موشک‌های دورپرواز، ميان‌برد و راکت به سوی اسرائيل شليک شود، نام برده‌اند.
امسال پنجمين مانور مشترک از سلسله رزمايش‌های مشترک ارتش‌های اسرائيل و آمريکاست اما بدليل تغيير شرایط استراتژيک منطقه، رزمايش کنونی در ابعاد وسيع‌تر و با توجه به نيازهای روز برنامه‌ريزی شده است. از اين رزمايش، به عنوان بزرگ‌ترين مانور ۶۱ سال اخير در اسرائيل نام برده شده است.
«جونيپر کبری ۱۰» در طول دو هفته برگزار می‌شود و آژانس فضایی آمريکا و نيز ستاد نيروهای ارتش آمريکا در اروپا همراه با ستاد هوایی ارتش اسرائيل درآن مشارکت دارند.
هرچند پيشتر تاريخ دقيقی برای آغاز رزمايش اعلام نشده بود، اما يک مقام ارشد وزارت دفاع اسرائيل به روزنامه معاريو گفت «جدول زمانی تنها به آمريکا بستگی دارد و به خاطر برخی مشکلات لجيستيک مربوط به آمريکایی‌ها مانور با تاخير يک هفته‌ای آغاز می‌شود».
به گزارش آسوشيتدپرس، در ماه جاری ۱۷کشتی جنگی آمريکایی، از ناوگان ششم نيروی دريایی ايالات متحده همراه با تجهيزات پيشرفته ضد موشکی، رادارها و بيش از ۱۵۰۰ افسر و سرباز برای شرکت در اين رزمايش به اسرائيل رسيده‌اند؛ بیشتر این نیروها از نيروهای آمريکایی مستقر دراروپا هستند. . یگانی از نيروهای آمريکایی نيز که از پائيز ۲۰۰۸ در «نقب» مستقر است، در اين رزمایش سهيم است.
ناوهای جنگی در بندر حيفا در شمال اسرائيل پهلو گرفته‌اند اما تجهيزات بروی عرشه ناوها و کشتی‌های جنگی به صحرای «نقب غربی» در جنوب اسرائيل انتقال يافته است.
«نقب غربی» صحرایی خشک و بسیار کم جمعیت جمعيت است. تنها شهر بزرگ اسرائيلی بالای اين منطقه «بئرشبع» است و از آنجا تا بندر ايلات در ساحل دريای سرخ ديگر شهر دیگری وجود ندارد. برخی از جاده‌های منطقه مانور بروی رفت و آمد بسته شده و شماری از نيروهای آمريکایی در کنار مراکز جمعيتی در جنوب اسرائيل مستقر شده‌اند.
نيروهای آمريکایی با استقرار در اين صحرا کار برپایی اردوگاه‌های موقت خود را آغاز کرده و تجهيزات عظيم ضد هوایی و دستگاه‌های پرتاب موشک‌های باليستيک را مستقر کرده‌اند؛ «گرم کردن» تجهيزات در روزهای اخير آغاز شد.
کشتی‌های جنگی مجهز به سيستم‌های پيشرفته «ايجيس» هستند که موشک‌های شليک شده از سوی «دشمن» را رهگيری و منحرف می‌کند. سيستم‌های «تاد»، «اس ام- ۳» «حتس- ۲» («پيکان-۲) و انواع سيستم‌های «پاتريوت» از مدل پيشرفته «پاک – ۳» در اين رزمايش به کار گرفته می‌شود.
وزارت دفاع اسرائيل پيشتر اعلام کرده بود که برخی از تجهيزات نظامی ارتش آمريکا در اين رزمايش در اسرائيل باقی می‌ماند.
ارتباط ميان ستادهای ارتش اسرائيل و آمريکا نيز در صورتی که اسرائيل با خطرحمله‌های موشکی روبرو شود، با هدف تامين «چتر گسترده دفاعی و چند لايه در سطوح مختلف هوایی» تمرين می‌شود.
به نوشته روزنامه يديعوت آحرونوت، فرضيه اسرائيل اين است که درصورت وقوع جنگی در منطقه که اسرائيل در کانون حملات باشد، آمريکا سيستم‌های دفاعی در اسرائيل مستقر خواهد کرد تا در کنار تجهيزات «حتس - ۲» اسرائيلی فعاليت کند. همزمان، اسرائيل در کار تدارک توليد «حتس - ۳» است.
دکتر ايتان گيلبواع يک تحليلگر سياسی دانشگاه «بر- ايلان» اسرائيل به آسوشيتدپرس گفت «اين رزمايش، فراتر از امور دفاعی است، و به ايران، حزب الله و حماس پيام می‌دهد که مناسبات استراتژيک ميان اسرائيل و آمريکا مستحکم است».
يک «مقام بلندپايه دفاعی» اسرائيل به معاريو گفته است «موفقيت رزمايش کنونی در ايجاد زبان مشترک ميان ارتش های اسرائيل و آمريکا، استقرار سريع سيستم های آمريکایی در اسرائيل در صورت نياز در آينده را امکان پذير می کند، و هدف، ايجاد زيربنای لازم برای مقابله با هر تحولی است».
اسرائيل بارها و درطول دو دهه، حملات راکتی از لبنان و غزه را تجربه کرده، و در سال ۱۹۹۲، ارتش صدام حسين ۳۹ فروند موشک ميان برد زمين پايه «اسکاد- سی» به سوی اسرائيل شليک کرد. اين حملات هرچند زندگی را مختل کرده و توان وحشت افکنی داشته اما خسارت چندانی در برنداشته است.
با این حال هيچگاه به اسرائيل با موشک های دورپرواز، مانند «شهاب ۳» حمله نشده، و مردم و مسئولان اين کشور از تلفات سنگين ناشی از حملات موشک‌های دورپرواز نگران هستند.
ناظران سياسی و نظامی همواره از احتمال حمله اسرائيل به تاسيسات هسته‌ای ايران، که با تلاش ايران برای شليک موشک به سوی اسرائيل همراه باشد، سخن گفته‌اند. ايران هشدار داده که در صورت حمله اسرائيل،«پاسخی کوبنده و غيرمترقبه» خواهد گرفت.
رزمايش «جونيپرکبری ۱۰» مقابله با سناريوی احتمالی شليک موشک از چند جبهه به سوی اسرائيل را تمرين می‌کند. رسانه‌های اسرائيل از «ايران، سوريه، لبنان و غزه» بعنوان نقاطی که ممکن است در يک نبرد همه جانبه از آنجا موشک‌های دورپرواز، ميان‌برد و راکت به سوی اسرائيل شليک شود، نام برده‌اند.
امسال پنجمين مانور مشترک از سلسله رزمايش‌های مشترک ارتش‌های اسرائيل و آمريکاست اما بدليل تغيير شرایط استراتژيک منطقه، رزمايش کنونی در ابعاد وسيع‌تر و با توجه به نيازهای روز برنامه‌ريزی شده است. از اين رزمايش، به عنوان بزرگ‌ترين مانور ۶۱ سال اخير در اسرائيل نام برده شده است.
«جونيپر کبری ۱۰» در طول دو هفته برگزار می‌شود و آژانس فضایی آمريکا و نيز ستاد نيروهای ارتش آمريکا در اروپا همراه با ستاد هوایی ارتش اسرائيل درآن مشارکت دارند.
هرچند پيشتر تاريخ دقيقی برای آغاز رزمايش اعلام نشده بود، اما يک مقام ارشد وزارت دفاع اسرائيل به روزنامه معاريو گفت «جدول زمانی تنها به آمريکا بستگی دارد و به خاطر برخی مشکلات لجيستيک مربوط به آمريکایی‌ها مانور با تاخير يک هفته‌ای آغاز می‌شود».
به گزارش آسوشيتدپرس، در ماه جاری ۱۷کشتی جنگی آمريکایی، از ناوگان ششم نيروی دريایی ايالات متحده همراه با تجهيزات پيشرفته ضد موشکی، رادارها و بيش از ۱۵۰۰ افسر و سرباز برای شرکت در اين رزمايش به اسرائيل رسيده‌اند؛ بیشتر این نیروها از نيروهای آمريکایی مستقر دراروپا هستند. . یگانی از نيروهای آمريکایی نيز که از پائيز ۲۰۰۸ در «نقب» مستقر است، در اين رزمایش سهيم است.
ناوهای جنگی در بندر حيفا در شمال اسرائيل پهلو گرفته‌اند اما تجهيزات بروی عرشه ناوها و کشتی‌های جنگی به صحرای «نقب غربی» در جنوب اسرائيل انتقال يافته است.
«نقب غربی» صحرایی خشک و بسیار کم جمعیت جمعيت است. تنها شهر بزرگ اسرائيلی بالای اين منطقه «بئرشبع» است و از آنجا تا بندر ايلات در ساحل دريای سرخ ديگر شهر دیگری وجود ندارد. برخی از جاده‌های منطقه مانور بروی رفت و آمد بسته شده و شماری از نيروهای آمريکایی در کنار مراکز جمعيتی در جنوب اسرائيل مستقر شده‌اند.
نيروهای آمريکایی با استقرار در اين صحرا کار برپایی اردوگاه‌های موقت خود را آغاز کرده و تجهيزات عظيم ضد هوایی و دستگاه‌های پرتاب موشک‌های باليستيک را مستقر کرده‌اند؛ «گرم کردن» تجهيزات در روزهای اخير آغاز شد.
کشتی‌های جنگی مجهز به سيستم‌های پيشرفته «ايجيس» هستند که موشک‌های شليک شده از سوی «دشمن» را رهگيری و منحرف می‌کند. سيستم‌های «تاد»، «اس ام- ۳» «حتس- ۲» («پيکان-۲) و انواع سيستم‌های «پاتريوت» از مدل پيشرفته «پاک – ۳» در اين رزمايش به کار گرفته می‌شود.
وزارت دفاع اسرائيل پيشتر اعلام کرده بود که برخی از تجهيزات نظامی ارتش آمريکا در اين رزمايش در اسرائيل باقی می‌ماند.
ارتباط ميان ستادهای ارتش اسرائيل و آمريکا نيز در صورتی که اسرائيل با خطرحمله‌های موشکی روبرو شود، با هدف تامين «چتر گسترده دفاعی و چند لايه در سطوح مختلف هوایی» تمرين می‌شود.
به نوشته روزنامه يديعوت آحرونوت، فرضيه اسرائيل اين است که درصورت وقوع جنگی در منطقه که اسرائيل در کانون حملات باشد، آمريکا سيستم‌های دفاعی در اسرائيل مستقر خواهد کرد تا در کنار تجهيزات «حتس - ۲» اسرائيلی فعاليت کند. همزمان، اسرائيل در کار تدارک توليد «حتس - ۳» است.
دکتر ايتان گيلبواع يک تحليلگر سياسی دانشگاه «بر- ايلان» اسرائيل به آسوشيتدپرس گفت «اين رزمايش، فراتر از امور دفاعی است، و به ايران، حزب الله و حماس پيام می‌دهد که مناسبات استراتژيک ميان اسرائيل و آمريکا مستحکم است».
يک «مقام بلندپايه دفاعی» اسرائيل به معاريو گفته است «موفقيت رزمايش کنونی در ايجاد زبان مشترک ميان ارتش های اسرائيل و آمريکا، استقرار سريع سيستم های آمريکایی در اسرائيل در صورت نياز در آينده را امکان پذير می کند، و هدف، ايجاد زيربنای لازم برای مقابله با هر تحولی است».
اسرائيل بارها و درطول دو دهه، حملات راکتی از لبنان و غزه را تجربه کرده، و در سال ۱۹۹۲، ارتش صدام حسين ۳۹ فروند موشک ميان برد زمين پايه «اسکاد- سی» به سوی اسرائيل شليک کرد. اين حملات هرچند زندگی را مختل کرده و توان وحشت افکنی داشته اما خسارت چندانی در برنداشته است.
با این حال هيچگاه به اسرائيل با موشک های دورپرواز، مانند «شهاب ۳» حمله نشده، و مردم و مسئولان اين کشور از تلفات سنگين ناشی از حملات موشک‌های دورپرواز نگران هستند.
ناظران سياسی و نظامی همواره از احتمال حمله اسرائيل به تاسيسات هسته‌ای ايران، که با تلاش ايران برای شليک موشک به سوی اسرائيل همراه باشد، سخن گفته‌اند. ايران هشدار داده که در صورت حمله اسرائيل،«پاسخی کوبنده و غيرمترقبه» خواهد گرفت.
