بامداد پنج شنبه گذشته، یک ماهواره پژوهشی فضایی اشعه ناشی از انفجار ده ثانیه ای نوعی انرژی موسوم به گاما را در فضا مشاهده کرد.
به گزارش سی ان ان، تلسکوپ ها درسراسر جهان کار برای یافتن منبع این انفجار را آغاز کردند و به فاصله کوتاهی اشعه مادون قرمز که از انرژی گاما آهسته تر حرکت می کند را مشاهده کردند.
در میان اين خیل مشتاقان ادو برگر نيز منتظر از راه رسیدن اشعه نور شدید تری بود که به باور همه باید از راه می رسید. اما اين نور هرگز به زمين نرسيد.
ادو برگر از اساتید ستاره شناسی دانشگاه هاروارد به سی ان ان می گوید: «همه ما شوک شدیم چون می دانستیم که معنای این چه خواهد بود.»
معنای آن این بود که ادو برگر و پژوهشگران دیگر در حقیقت داشتند به کهن ترین جرم آسمانی که تاکنون مشاهده و ثبت نشده است نگاه می کردند. انفجار ستاره ای در حدود ۱۳ میلیارد سال پیش.
ادو برگر معتقد است که در آن زمان عمر کهکشان فقط ۶۰۰ میلیون سال بوده و به عبارت دیگر مشاهده انفجار این ستاره مثل آن بود که به پنج درصد آغازین عمر کهکشان نگاه کنیم.
اندازه ستاره ای که منفجر شد ۳۰ تا ۱۰۰ برابر اندازه خورشید بود و به هنگام مرگ انرژی تولید شده از آن معادل میزان انرژی تولید شده خورشید در تمام طول حیاتش است.
ابعاد این انرژی چنان بود که انفجار این ستاره در هر گوشه ای از کهکشان قابل رویت بوده است.
این جرم فضایی که با عنوان «GRB,090423 » شناخته می شود حدود ۲۰۰میلیون سال از کهنسال ترین جرم آسمانی که قبل از این مشاهده شده بود قدیمی تر است.
ادو برگر در ادامه گفتگو به سی ان ان می گوید: «مشاهده این انفجار و کشف این جرم کهنسال نشان داد که در زمانیکه فقط ۶۰۰ میلیون سال از عمر کهکشان می گذشته ستاره های عظیم الجثه ای وجود داشتند. ما در گذشته چنین حدس می زدیم ولی اکنون این نکته مسلم شد. حالا که ما می دانیم این اجرام فضایی تا این حد نورانی هستند در سال های آینده می توانیم تحقیقات خود در مورد زمان تکامل و شکل گیری ستارگان و منظومه ها را کامل کنیم.»
به گفته ادو برگر هم اکنون نیز فرضیه هایی در این مورد وجود دارد ولی هیچکدام از آنها پایه های دقیق علمی نداشته و تا حد زیادی محصول تخیل هستند. اما با توجه به کشف روز پنجشنبه که روز سه شنبه ۲۸ آوریل اعلام شد ستاره شناسانی مثل ادو برگر از دانشگاه هاروارد امیدوارند که در چند سال آینده زمان دقیق شکل گیری منظومه ها را مشخص کنند.
اشعه گاما محصول انفجار این ستاره کهنسال که پس از حدود ۱۳ میلیارد سال به جو کره زمین رسید توسط یکی از ماهواره های مرکز فضایی آمریکا – ناسا – کشف شد و اشعه ماورای قرمز این انفجار نیز توسط مرکز ستاره شناسی جيمنای در هاوایی رصد شد.
به گزارش سی ان ان، تلسکوپ ها درسراسر جهان کار برای یافتن منبع این انفجار را آغاز کردند و به فاصله کوتاهی اشعه مادون قرمز که از انرژی گاما آهسته تر حرکت می کند را مشاهده کردند.
در میان اين خیل مشتاقان ادو برگر نيز منتظر از راه رسیدن اشعه نور شدید تری بود که به باور همه باید از راه می رسید. اما اين نور هرگز به زمين نرسيد.
ادو برگر از اساتید ستاره شناسی دانشگاه هاروارد به سی ان ان می گوید: «همه ما شوک شدیم چون می دانستیم که معنای این چه خواهد بود.»
معنای آن این بود که ادو برگر و پژوهشگران دیگر در حقیقت داشتند به کهن ترین جرم آسمانی که تاکنون مشاهده و ثبت نشده است نگاه می کردند. انفجار ستاره ای در حدود ۱۳ میلیارد سال پیش.
ادو برگر معتقد است که در آن زمان عمر کهکشان فقط ۶۰۰ میلیون سال بوده و به عبارت دیگر مشاهده انفجار این ستاره مثل آن بود که به پنج درصد آغازین عمر کهکشان نگاه کنیم.
اندازه ستاره ای که منفجر شد ۳۰ تا ۱۰۰ برابر اندازه خورشید بود و به هنگام مرگ انرژی تولید شده از آن معادل میزان انرژی تولید شده خورشید در تمام طول حیاتش است.
ابعاد این انرژی چنان بود که انفجار این ستاره در هر گوشه ای از کهکشان قابل رویت بوده است.
این جرم فضایی که با عنوان «GRB,090423 » شناخته می شود حدود ۲۰۰میلیون سال از کهنسال ترین جرم آسمانی که قبل از این مشاهده شده بود قدیمی تر است.
ادو برگر در ادامه گفتگو به سی ان ان می گوید: «مشاهده این انفجار و کشف این جرم کهنسال نشان داد که در زمانیکه فقط ۶۰۰ میلیون سال از عمر کهکشان می گذشته ستاره های عظیم الجثه ای وجود داشتند. ما در گذشته چنین حدس می زدیم ولی اکنون این نکته مسلم شد. حالا که ما می دانیم این اجرام فضایی تا این حد نورانی هستند در سال های آینده می توانیم تحقیقات خود در مورد زمان تکامل و شکل گیری ستارگان و منظومه ها را کامل کنیم.»
به گفته ادو برگر هم اکنون نیز فرضیه هایی در این مورد وجود دارد ولی هیچکدام از آنها پایه های دقیق علمی نداشته و تا حد زیادی محصول تخیل هستند. اما با توجه به کشف روز پنجشنبه که روز سه شنبه ۲۸ آوریل اعلام شد ستاره شناسانی مثل ادو برگر از دانشگاه هاروارد امیدوارند که در چند سال آینده زمان دقیق شکل گیری منظومه ها را مشخص کنند.
اشعه گاما محصول انفجار این ستاره کهنسال که پس از حدود ۱۳ میلیارد سال به جو کره زمین رسید توسط یکی از ماهواره های مرکز فضایی آمریکا – ناسا – کشف شد و اشعه ماورای قرمز این انفجار نیز توسط مرکز ستاره شناسی جيمنای در هاوایی رصد شد.
