خداحافظ هری پاتر به روایت فیلمساز ایرانی

تولید فیلم جدید علی شاه حاتمی که خداحافظ هری پاتر نام دارد از ششم ژانویه در شهر دبی شروع شد.

این فیلم عربی، داستان پسر بچه ای اماراتی را روایت می کند که برای دیدن آخرین قسمت فیلم هری پاتر دچار مخاطرات و دردسرهائی می شود.

خداحافظ هری پاتر که اولین تجربه فیلمسازی علی شاه حاتمی در خارج از کشور به حساب می آید با امکانات دیجیتال حرفه ای فیلمبرداری می شود.

شعبه خاور میانه شرکت سونی، با حمایت از فیلم شاه حاتمی و به منظور آشناسازی سایر فیلمسازان ایران با مزایای فیلمبرداری دیجیتال، یکی از پیشرفته ترین دوربین های سینمایی خود به نام HDCAM / F900R را همراه با نمایشگری ویژه، در اختیار مسعود کرانی مدیر فیلمبرداری این فیلم گذاشته است.

علی شاه حاتمی اولين فيلمش را در سال ۱۳۶۷ کارگردانی کرده و فيلم هايی چون آخرين شناسايی، ترکش های صلح و لاک پشت و سريال تلويزيونی «خوش رکاب» را در کارنامه دارد.

رادیو فردا: چطور شد که به فکر فيلمسازی در خارج از کشور افتاديد؟

علی شاه حاتمی: من سالها منتظر این بودم که فیلمی در خارج از ایران بسازم و یا اینکه کار مشترکی بین ایران و کشورهای دیگر تولید کنم .

حدود چهار سال پیش از ایتالیا پیشنهادی داشتم که بنا به دلایلی کار شکل نگرفت. چند وقت پیش هم قرار شد فیلمی را در هند و با حضور آمیتا باچان کار کنم ولی مشکلات آب و هوایی آن کار را فعلا به تاخیر انداخته است. تمام مدتی که من در هند بودم باران می آمد و به من گفتند که باید تا سه چهار ماه دیگر صبر کنیم. همین شد که تصمیم گرفتم در این فرصت سه چهار ماهه فیلمی را در امارات بسازم. من الان یک سال است که بین ایران و امارات رفت و آمد می کنم و با توجه به اینکه فیلم های زیادی در این کشور تولید نشده است، بستر را مناسب دیدم که این فیلم را بسازم.

• «من سالها منتظر این بودم که فیلمی در خارج از ایران بسازم و یا اینکه کار مشترکی بین ایران و کشورهای دیگر تولید کنم.»

علی شاه حاتمی

موضوع و قصه فیلم حول چه محوری است؟

فیلم قصه یک پسر بچه است که در شهر دوری به نام راس الخیمه زندگی می کند. این پسر بچه در عین حالی که موذن مسجد است و باید روزی پنج بار اذان بگوید، علاقه بسیار شدیدی هم به سینما دارد.

فیلم هری پاتر در راس الخیمه اکران می شود ولی پسرک وقتی به دیدن فیلم می رود که دیگر فیلم را نمایش نمی دهند و راهی ندارد جز اینکه برای دیدن فیلم به دوبی بیاید. راه دور است و رفت و برگشت به دبی زمان زیادی می برد و ممکن است پسرک نتواند به موقع به مسجد برگردد. اما در نهایت علاقه شدید به فیلم هری پاتر او را به دوبی می کشاند و بقیه ماجرا را بگذارید وقتی فیلم تمام شد روی پرده ببینید.

این فیلم در چه کشورهایی اکران خواهد شد ؟

طبیعتا چون فیلم به زبان عربی است، در کشورهای عربی پخش خواهد شد و برای ایران قرار است که فیلم دوبله شود و شاید هم با زیر نویس انگلیسی فیلم را در کشورهای دیگر پخش کنیم.

تا چه اندازه به موفقیت ساخته جدید خود امید بسته اید؟

ببینید من در حال تجربه این کار هستم.. با یک سیستم جدید، یک کشور جدید و یک زبان جدید. این اولین باری است که من زبان بازیگرهای فیلمم را نمی دانم و به کمک مترجم تمام آن حس هایی را که می خواهم به بازیگرهایم منتقل می کنم. ولی احساس می کنم که این فیلم در کشورهای عربی با واکنش های مثبتی روبرو شود.

نوشتن فیلمنامه خداحافظ هری پاتر چقدر طول کشید؟

واقعیتش این است که یک ماه زمان برد تا من فیلمنامه را آماده کنم و البته در مراحل مختلفی آن را بازنویسی کردم . بعد آن را برای گرفتن مجوز ساخت به مسئولان اماراتی دادیم که دو ماه هم روی آن زمان گذاشتیم.

آیا در انتخاب بازیگر مشکلی هم داشتید ؟

تا آنجایی که من می دانم در کشور امارات بازیگر حرفه ای به معنای واقعی کلمه و به خصوص در آن گروه سنی که من می خواستم یعنی چهارده، پانزده ساله و آن هم برای نقش اول خیلی کم است. فقط یک پسر بچه بازیگر در امارات پیدا کردیم و من پس از دیدن او احساس کردم که دیگر نیازی به تست و امتحان نداریم، چون گزینه دیگری هم نداشتیم. ولی در مجموع خوب بازی می کند.

در این فیلم، دو شخصیت هندی نیز حضور دارند که نقش های پررنگی هم به آنها داده ام وچون شخصا به «سیتار» خیلی علاقه مندم می خواهم یک موسیقی تلفیقی هندی و عربی روی فیلم بگذارم و به احتمال نود درصد از آقای فردین خلعتبری که اطمینان کامل به کار و استعداشان دارم، خواهم خواست که موسیقی این فیلم را بسازند.

شما در این فیلم از دوربین دیجیتالی استفاده می کنید. چرا به سراغ فیلمبرداری دیجیتال رفتید ؟

البته ما هنوز از لنزهای زایس سینمایی استفاده می کنیم و فقط دوربین را عوض کرده ایم. این ترکیب سینما و دیجیتال، قبلا در کشورهای دیگر تجربه شده است و بعضا هم کیفیت خوبی نداشته است.

ولی مشاور فنی ما در این کار شناخت کاملی نسبت به دوربین دیجیتال دارد و من تا اینجا از نتیجه و کیفیت فنی کار خیلی راضی هستم. سیستم دیجیتال این امکان را به ما می دهد که هر شب سکانس هایی که ضبط کرده ایم را نگاه کنیم، تا اگر احتمالا مشکلی در آن وجود داشت، اصلاح کنیم و دوباره بگیریم. این امکان در سیستم های سنتی سینما وجود ندارد. امتیاز دیگر این سینمای دیجیتال ، ۲۴فریم بودن آن است که در کپی کردن فیلم کمک بزرگی به حساب می آید.

وضعیت فعلی سینمای ایران را چگونه ارزیابی می کنید ؟

سینمای ایران از لحاظ جشنواره ای جایگاه خوبی دارد و در بیشتر جشنواره های دنیا حضور دارد. مثلا در همین جشنواره فیلم دوبی، دو فیلم از ایران شرکت کرد و به همین ترتیب در جشنواره های دیگر همیشه فیلم های ایرانی حضور دارند.

ولی ما از نظر گیشه با آن چیزی که در دنیا وجود دارد خیلی فاصله داریم. سینمای ما با اینکه خوب و حرفه ای است اما نمی تواند در جهان، بازاری همچون سینمای هند داشته باشد. الان فیلم های هندی در سراسر دنیا اکران می شود و فروش خوبی هم دارد ولی فیلم های ما به ندرت، آن هم در معدود سینماها اکران می شوند. ببینید ایجاد ارتباط بین مردم و سینما یک زبانی می خواهد که رسیدن به آن خیلی سخت است.

شما با توجه به سوابقی که در جشنواره فیلم فجر دارید، جشنواره امسال را چگونه می بینید ؟

فیلم هایی که در فجر حضور دارند، بیشتر «فیلم های شتابزده» هستند. اظهار نظر درباره جشنواره ای که همه فیلمسازانش معتقدند که با عجله به آن رسیده اند سخت است.

از طرف دیگر با نظر بعضی ها که می گویند، اول باید فیلم را اکران کرد و بعد آن را به جشنواره برد، موافق نیستم چرا که جذابیت جشنواره را از بین می برد. مردم برای این به فجر می آیند که فیلم جدید ببینند و اگر غیر از این باشد هیجان جشنواره از بین خواهد رفت.