گزارشها حاکی از دیدار مسئولان اعزامی سازمان بینالمللی کار با چند فعال مستقل کارگری است. این دیدار به درخواست سازمان بینالمللی کار در تهران انجام شده است.
دیتی آندرس، مسئول مقاولهنامههای حقوق بنیادین، آریل کاسترو، مسئول امور حقوقی کارگری و سانچیر تاگشیمگ، مسئول امور کارفرمایی، اعضای هیئت اعزامی سازمان بینالمللی کار به تهران بودند.
مهدی کوهستانینژاد، مشاور کنفدراسیون بینالمللی اتحادیههای کارگری و عضو کنگره کار کانادا، با اشاره به اینکه هیئت سازمان بینالمللی کار برای بررسی اجرای مقاولهنامههای ۸۷ و ۹۸ آن نهاد وابسته به سازمان ملل متحد، و حق تشکلیابی و حق اعتصاب کارگران، به ایران سفر کرده بود، به رادیو فردا میگوید: «اعضای این هیئت در جریان اقامت خود در تهران، بین روزهای اول تا چهارم اردیبهشت، با نمایندگان تشکلهای کارگری حکومتی دیدار کرد».
پیش از این، خبرگزاری ایلنا در گزارشی در روز چهارم اردیبهشت در مورد این دیدار، با اشاره به دیدار اعضای هیئت اعزامی این سازمان با «مسئولان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و گروههای کارگری» نوشته بود: دیتی آندرس، مسئول مقاوله نامههای حقوق بنیادین سازمان بین المللی کار، به مسئولان خانه کارگر گفته بود: «هدف اصلی سفر هیئت به ایران این است که سازمان بینالمللی کار بتواند بیشتر با وضعیت شرکای اجتماعی، کارگران و کارفرمایان آشنا شود».
او اجرای مقاولهنامههای ۸۷ و ۹۸ و بیانیه سال ۲۰۰۸ سازمان بینالمللی کار برای جهانیسازی عادلانه را از مسائل مهم این سازمان دانست.
تشکلهای مستقل کارگری در سالیان اخیر بارها از اجرا نشدن این دو مقاولهنامه از سوی حکومت جمهوری اسلامی ایران انتقاد کردهاند. این در شرایطی است که مقامهای جمهوری اسلامی ایران میگویند که تعامل خوبی با تشکلهای کارگری دارند.
با این همه، شماری از فعالان کارگری به اتهامهای امنیتی بازداشت و یا زندانی شده اند. همچنین شماری از کارگران در مناطق مختلف ایران ضمن اخراج از کار، با برخوردهای امنیتی و قضایی مواجه شدهاند. این موضوع، انتقاد سازمانهای حقوق بشری و اتحادیههای بینالمللی کارگری را به دنبال داشته است.
به نوشته ایلنا، مسئول مقاولهنامههای حقوق بنیادین سازمان بینالمللی کار اشاره کرده بود که «سئوالات بسیار زیادی برای ما به وجود آمده است که امیدواریم بتوانیم ارزیابی مناسبی از یافتههای این سفر داشته باشیم».
در این ارتباط، آقای کوهستانینژاد با اشاره به اینکه هیئت اعزامی سازمان بینالمللی کار به طور مشخص خواستار دیدار با اعضای تشکلهای مستقل کارگری ایران بودند، میافزاید: «اتحادیههای بین المللی کارگری نیز از این خواست پشتیبانی کرده و گفته بودند که آنها باید با اعضا یا نمایندگان تشکلهایی که برای حقوق صنفی کارگران مبارزه میکنند، دیدار کنند».
البته وی اشاره میکند که سفر این هیئت به درخواست وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی انجام شده بود.
مشاور کنفدراسیون بینالمللی اتحادیههای کارگری و عضو کنگره کار کانادا اضافه میکند که اتحادیههای بین المللی کارگری از سازمان بینالمللی کار خواسته بودند که این دیدار با دریافت ضمانت از جمهوری اسلامی ایران انجام شود و مقامهای ایران امنیت اعضا یا نمایندگان تشکلهای مستقل کارگری را تضمین کنند و این دیدارها را به رسمیت بشناسند».
او اشاره میکند که اتحادیههای بینالمللی کارگری در عین حال، فهرستی از فعالان صنفی و کارگری زندانی را به مسئولان سازمان بینالمللی کار داده بودند که در مورد آنها با مقامهای ایران گفتوگو کنند و خواستار آزادی آنها شوند».
بر اساس این گزارش، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با چند تن از فعالان مستقل کارگری تماس گرفت و از آنها برای دیدار با مسئولان اعزامی سازمان بینالمللی کار دعوت کرد.
مهدی کوهستانینژاد درباره دیدارهای انجام شده تنها اشاره میکند که فعالان مستقل کارگری، مسایل کارگران ایران را مطرح کردند و میگوید که گزارش این دیدار منتشر خواهد شد.
به گفته او، دیدار اخیر در تهران در شرایطی انجام شد که «وزارت کار وقت و نیروهای امنیتی در سال ۱۳۸۲ تلاش کرده بودند مانع دیدار اعضای هیئت اعزامی سازمان بینالمللی کار با فعالان مستقل کارگری در هتل لاله تهران در سال ۱۳۸۲ شوند و تنها محمود صالحی و محسن حکیمی با رد شدن از نرده توانستند با نمایندگان سازمان بینالمللی کار دیدار کنند».