پس از کش‌وقوس فراوان و با موافقت نهایی بنیامین نتانیاهو با رأی‌گیری کابینۀ اسرائیل دربارۀ طرح آتش‌بس، امید می‌رود که جنگ پانزده ماهۀ غزه از روز یکشنبه سی‌ام دی‌ماه متوقف شود.
مردم غزه بی‌صبرانه در انتظارند که در صورت برقراری یک آتش‌بس پایدار، خیمه‌های فلاکت‌بار خود را ترک کرده و به خانه‌هایشان بازگردند؛ اما واقعیت این است که دیگر خانه و کاشانه‌ای در کار نیست.
مشخص هم نیست که این خانه‌های ویران‌شده در این منطقه، چه زمانی بازسازی خواهند شد و آیا اصولاً برنامه‌ای برای این‌کار وجود دارد یا نه، چرا که دو سوم سازه‌های غزه در این جنگ نابود شده‌اند و ابعاد واقعی و کامل خرابی‌ها تنها پس از توقف درگیری‌ها و بررسی دقیق کارشناسان روشن خواهد شد.
سازمان ملل متحد ماه پیش و با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای تخمین زد که ۶۹ درصد از کل سازه‌های غزه، از جمله ۲۴۵ هزار خانه، نابود شده یا آسیب اساسی دیده‌اند.
کوه‌هایی از آوار و نخالۀ ساختمانی در این باریکه شکل گرفته‌اند و قبل از آغاز هرگونه عملیات بازسازی، لازم است که آواربرداری اساسی انجام شود.
سازمان ملل متحد میزان آوار و زبالۀ جمع‌شده در غزه را بیش از ۵۰ میلیون تن تخمین می‌زند؛ حجمی معادل ۱۲ برابر هرم بزرگ جیزه، از اهرام سه‌گانه مصر. اگر برای تخلیه این حجم آوار یکصد کامیون به شکل شبانه‌روزی کار کنند، کل عملیات پاکسازی بیش از پانزده سال به طول خواهد انجامید.
علاوه بر این، مقدار زیادی گلولۀ عمل‌نکرده و منفجرنشده و البته بقایای انسانی هم در میان این آوار وجود دارد. وزارت بهداشت غزه می‌گوید اجساد هزاران فلسطینی که در حملات هوایی اسرائیل کشته شده‌اند، هنوز زیر تلی از خاک و آوار باقی مانده است.
این در حالی‌است که آمار قطعیِ کشته‌شدن دست‌کم ۴۶ هزار فلسطینی در این باریکه اعلام شده و ده‌ها هزار تن هم، دچار جراحت‌های جدی و قطع عضو شده‌اند.
اجرای عملیات پاکسازی به میلیاردها دلار بودجه نیاز دارد. همچنین طرحی عملی برای انتقال مصالح و تجهیزات ساختمانی به این منطقۀ متراکم. هنوز هیچ تدبیری برای هیچ‌یک از این موارد اندیشیده نشده است.
در توافق آتش‌بس و آزادی گروگان‌ها، اشاره‌ای به احتمال برچیده‌شدن محاصرۀ غزه از سوی اسرائیل و مصر نشده است؛ محاصره‌ای که از ۱۸ سال پیش و به‌دنبال به قدرت‌رسیدن حماس، بی‌وقفه در جریان بوده است.
ناظران بعید می‌دانند که حامیان مالی بین‌المللی حاضر باشند در منطقه‌ای فاقد دولت و حکومت، که طی دو دهۀ اخیر شاهد پنچ جنگ بوده سرمایه‌گذاری کنند.
این موضوع این نگرانی را ایجاد کرده که اردوگاه‌های متراکم و اسفناک چادری در امتداد ساحل، به بخشی دائمی و ماندگار از چهرۀ زندگی آیندۀ این باریکه تبدیل شوند.
