اوا پرون، ملقب به «اویتا»، بانوی محبوب آرژانتین، در کتابی جدید که این روزها انتشار یافته، با چهره‌ای به تصویر کشیده شده‌است که از آن شخصیت اسطوره شده بسیار به دور است: همکار اهریمنی‌ترین نازی‌ها که امکان داده‌است که کشورش دامان گرمی برای بدنام‌ترین جنایتکاران نازی باشد.
اوا پرون در طول دهه‌ها نمادی برای صدها میلیون زن در جهان، به ویژه آمریکای لاتین بوده است؛ در کشورش، او را همانند بت به تمامی معنی ستایش می‌کنند.
اوا پرون همسر دوم خوان پرون، رئیس جمهوری آرژانتین بود که زندگی جذاب و پر فراز و نشیب وی، موضوع کتاب‌ها، فیلم‌های سینمایی، نمایش‌ها و تئاترها و سریال‌های بسیاری در سراسر جهان، بویژه در آمریکای لاتین بوده‌است و هنوز نیز شخصیت و زیبایی و جذابیت او، تخیل زنان زیادی را به هیجان می‌آورد.
چند سال پیش بود که فیلم سینمایی «آرژانتین برای من گریه نکن» با بازیگری مدونا، خواننده و هنرپیشه مشهور آمریکایی، درباره زندگی اوا پرون، بار دیگر روح «اویتا» را در برابر چشم جهانیان زنده کرد.
اما کتابی که اکنون به نام «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» منتشر شده، می‌گوید اوا پرون کشورش را به پناهگاهی امن و آرام برای نازی‌های بسیاری مبدل کرد که پس از جنگ جهانی دوم و شکست آلمان هیتلری، دربه‌در، سراسر جهان را برای پنهان شدن و رهایی از کیفر جستجو می‌کردند.
کتاب می‌گوید اوا پرون به نازی‌هایی امکان آغاز برگی نوین در زندگی داد که هویت اصلی خود را پنهان کردند و برخی از آنها نیز تا آخر عمر از زندگی آسوده‌ای در آرژانتین برخوردار شدند.
کتاب «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» می‌گوید بر اساس تحقیقات صورت گرفته، اوا پرون در برابر دریافت پول‌های کلان و جواهرات گران‌قیمت به این نازی‌های گریخته، امکانات تغییر هویت را به منظور آغاز زندگی تازه‌ای در این کشور اعطاء می‌کرد.
اما نکته در این است که به ادعای این کتاب، پول‌ها و به ویژه جواهرات گران‌بهایی که گفته شده نازی‌ها به اوا پرون می‌دادند، اموالی بود که نازی‌ها از خانواده‌های یهودی در اروپا غارت کرده بودند.
به نوشته روزنامه‌های بریتانیایی دیلی‌میل و دیلی‌تلگراف که در شماره روز جمعه خود این کتاب تازه انتشار یافته را معرفی کرده‌اند، نویسندگان کتاب از تحقیقاتی خبر می‌دهند که از سوی مقامات دولت سوئیس انجام شده و بر اساس آن، دارایی و سرمایه‌ای که آرژانتین پس از جنگ جهانی دوم در بانک‌های سوئیس به امانت سپرده بود بررسی می‌شود تا معلوم شود که کدام بخش از این اموال احتمالاً سرمایه به غارت رفته یهودیان اروپایی بوده‌است.
نویسندگان کتاب یادآور شده‌اند که اوا پرون از جمله در سال ۱۹۴۷، دو سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، در جریان یک دیدار از اروپا که هدف از آن ارتقای وجهه شوهرش در جهان بود، از سوئیس نیز دیدار کرد و حساب بانکی محرمانه‌ای در ژنو گشود.
به نوشته این کتاب جدید، زوج پرون همواره در برابر گزارش‌هایی که در مورد شمار بسیار زیاد نازی‌های گریخته از آلمان و پناه گرفته در آرژانتین مطرح می‌شد، سکوت می‌کردند.
یکی از مهم‌ترین و مشهورترین نازی‌های پناه گرفته در آرژانتین آدولف آیشمن بود که از پس از گریز از کشورش، بلافاصله در پی خودکشی هیتلر و پایان جنگ جهانی دوم، توانست به مدت پانزده سال تمام، زندگی کاملاً آسوده‌ای در آرژانتین داشته باشد؛ او در این مدت برای خود نام مستعاری برگزیده بود.
نیروهای موساد اسرائیل که مدتی بود به هویت آیشمن پی برده بودند، در عملیاتی متهورانه او را ربودند و به اسرائیل انتقال دادند. آیشمن در آن سال در اسرائیل محاکمه و پس از چندی اعدام شد؛ او تنها فردی بود که در تاریخ ۶۳ ساله کشور اسرائیل اعدام گردید.
اما آدولف ایشمن تنها فرد نازی بدنام نبود که زندگی نوینی را به آسودگی در آرژانتین سپری می‌کرد؛ یوزف منگله، مشهور به «فرشته مرگ نازی» نیز در آرژانتین پناه گرفته بود.
یوزف منگله به خاطر آزمایش‌های اهریمنی و هولناک بر روی قربانیان محکوم به مرگ در اردوگاه‌های آشویتس و بیرکنائو، به بدنامی در جهان شهرت یافته بود و هنوز نامش لرزه بر اندام بسیاری می‌افکند.
با شکست سنگین نازی‌ها، دکتر یوزف منگله نیز به آمریکای لاتین رفت و تا سال ۱۹۷۹، که در سن ۶۷ سالگی درگذشت، هیچ کس از هویت او آگاه نشد و حتی موساد اسرائیل نتوانست او را به طور قطعی شناسایی نماید و سرنوشت آیشمن را در مورد وی تکرار کند.
لیاندرو نارلوخ و دودا تایکسیرا، نویسندگان کتاب جدید «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» تأکید دارند که تحقیقات نویسندگانش نشان داده که زندگی آسوده دکتر منگلهٔ جنایتکار در آرژانتین بدون یاری اوا پرون، ملکه محبوب این کشور، امکان‌پذیر نمی‌بود.
انتشار کتاب «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» نه تنها می‌تواند لکه ننگی جدید بر پیشانی آرژانتین باشد بلکه بسیاری دیگر را نیز در جهان شرمسار کند؛ همه حامیان و عاشقان اوا پرون تا رئیس جمهوری کنونی این کشور.
پیش از آنکه اوا پرون در اوج جوانی و تنها در سن ۳۳ سالگی در سال ۱۹۵۲ به دلیل سرطان بمیرد، کنگره آرژانتین به وی لقب رسمی «رهبر روحانی ملت» را اعطاء کرده بود.
حزبی که خوان و اوا پرون پایه‌گذاری کردند، همان حزبی است که خانم «کریستنا فرناندز ده کیرشنر» عضو آن است.
خانم ده کیرشنر که بسیاری نیز او را با اوا پرون مقایسه می‌کنند و پس از مرگ شوهرش، با بهره‌گیری از محبوبیت زیاد او، بر پست ریاست‌جمهوری آرژانتین تکیه زده‌است، بارها گفته بود که زنان کنونی آرژانتین مدیون اوا پرون هستند که نمادی از هرچیز مثبت در یک انسان راستین بود.
اوا پرون در طول دهه‌ها نمادی برای صدها میلیون زن در جهان، به ویژه آمریکای لاتین بوده است؛ در کشورش، او را همانند بت به تمامی معنی ستایش می‌کنند.
اوا پرون همسر دوم خوان پرون، رئیس جمهوری آرژانتین بود که زندگی جذاب و پر فراز و نشیب وی، موضوع کتاب‌ها، فیلم‌های سینمایی، نمایش‌ها و تئاترها و سریال‌های بسیاری در سراسر جهان، بویژه در آمریکای لاتین بوده‌است و هنوز نیز شخصیت و زیبایی و جذابیت او، تخیل زنان زیادی را به هیجان می‌آورد.
چند سال پیش بود که فیلم سینمایی «آرژانتین برای من گریه نکن» با بازیگری مدونا، خواننده و هنرپیشه مشهور آمریکایی، درباره زندگی اوا پرون، بار دیگر روح «اویتا» را در برابر چشم جهانیان زنده کرد.
اما کتابی که اکنون به نام «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» منتشر شده، می‌گوید اوا پرون کشورش را به پناهگاهی امن و آرام برای نازی‌های بسیاری مبدل کرد که پس از جنگ جهانی دوم و شکست آلمان هیتلری، دربه‌در، سراسر جهان را برای پنهان شدن و رهایی از کیفر جستجو می‌کردند.
کتاب می‌گوید اوا پرون به نازی‌هایی امکان آغاز برگی نوین در زندگی داد که هویت اصلی خود را پنهان کردند و برخی از آنها نیز تا آخر عمر از زندگی آسوده‌ای در آرژانتین برخوردار شدند.
کتاب «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» می‌گوید بر اساس تحقیقات صورت گرفته، اوا پرون در برابر دریافت پول‌های کلان و جواهرات گران‌قیمت به این نازی‌های گریخته، امکانات تغییر هویت را به منظور آغاز زندگی تازه‌ای در این کشور اعطاء می‌کرد.
اما نکته در این است که به ادعای این کتاب، پول‌ها و به ویژه جواهرات گران‌بهایی که گفته شده نازی‌ها به اوا پرون می‌دادند، اموالی بود که نازی‌ها از خانواده‌های یهودی در اروپا غارت کرده بودند.
به نوشته روزنامه‌های بریتانیایی دیلی‌میل و دیلی‌تلگراف که در شماره روز جمعه خود این کتاب تازه انتشار یافته را معرفی کرده‌اند، نویسندگان کتاب از تحقیقاتی خبر می‌دهند که از سوی مقامات دولت سوئیس انجام شده و بر اساس آن، دارایی و سرمایه‌ای که آرژانتین پس از جنگ جهانی دوم در بانک‌های سوئیس به امانت سپرده بود بررسی می‌شود تا معلوم شود که کدام بخش از این اموال احتمالاً سرمایه به غارت رفته یهودیان اروپایی بوده‌است.
نویسندگان کتاب یادآور شده‌اند که اوا پرون از جمله در سال ۱۹۴۷، دو سال پس از پایان جنگ جهانی دوم، در جریان یک دیدار از اروپا که هدف از آن ارتقای وجهه شوهرش در جهان بود، از سوئیس نیز دیدار کرد و حساب بانکی محرمانه‌ای در ژنو گشود.
به نوشته این کتاب جدید، زوج پرون همواره در برابر گزارش‌هایی که در مورد شمار بسیار زیاد نازی‌های گریخته از آلمان و پناه گرفته در آرژانتین مطرح می‌شد، سکوت می‌کردند.
یکی از مهم‌ترین و مشهورترین نازی‌های پناه گرفته در آرژانتین آدولف آیشمن بود که از پس از گریز از کشورش، بلافاصله در پی خودکشی هیتلر و پایان جنگ جهانی دوم، توانست به مدت پانزده سال تمام، زندگی کاملاً آسوده‌ای در آرژانتین داشته باشد؛ او در این مدت برای خود نام مستعاری برگزیده بود.
نیروهای موساد اسرائیل که مدتی بود به هویت آیشمن پی برده بودند، در عملیاتی متهورانه او را ربودند و به اسرائیل انتقال دادند. آیشمن در آن سال در اسرائیل محاکمه و پس از چندی اعدام شد؛ او تنها فردی بود که در تاریخ ۶۳ ساله کشور اسرائیل اعدام گردید.
اما آدولف ایشمن تنها فرد نازی بدنام نبود که زندگی نوینی را به آسودگی در آرژانتین سپری می‌کرد؛ یوزف منگله، مشهور به «فرشته مرگ نازی» نیز در آرژانتین پناه گرفته بود.
یوزف منگله به خاطر آزمایش‌های اهریمنی و هولناک بر روی قربانیان محکوم به مرگ در اردوگاه‌های آشویتس و بیرکنائو، به بدنامی در جهان شهرت یافته بود و هنوز نامش لرزه بر اندام بسیاری می‌افکند.
با شکست سنگین نازی‌ها، دکتر یوزف منگله نیز به آمریکای لاتین رفت و تا سال ۱۹۷۹، که در سن ۶۷ سالگی درگذشت، هیچ کس از هویت او آگاه نشد و حتی موساد اسرائیل نتوانست او را به طور قطعی شناسایی نماید و سرنوشت آیشمن را در مورد وی تکرار کند.
لیاندرو نارلوخ و دودا تایکسیرا، نویسندگان کتاب جدید «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» تأکید دارند که تحقیقات نویسندگانش نشان داده که زندگی آسوده دکتر منگلهٔ جنایتکار در آرژانتین بدون یاری اوا پرون، ملکه محبوب این کشور، امکان‌پذیر نمی‌بود.
انتشار کتاب «راهنمای سیاست‌های زشت آمریکای لاتین» نه تنها می‌تواند لکه ننگی جدید بر پیشانی آرژانتین باشد بلکه بسیاری دیگر را نیز در جهان شرمسار کند؛ همه حامیان و عاشقان اوا پرون تا رئیس جمهوری کنونی این کشور.
پیش از آنکه اوا پرون در اوج جوانی و تنها در سن ۳۳ سالگی در سال ۱۹۵۲ به دلیل سرطان بمیرد، کنگره آرژانتین به وی لقب رسمی «رهبر روحانی ملت» را اعطاء کرده بود.
حزبی که خوان و اوا پرون پایه‌گذاری کردند، همان حزبی است که خانم «کریستنا فرناندز ده کیرشنر» عضو آن است.
خانم ده کیرشنر که بسیاری نیز او را با اوا پرون مقایسه می‌کنند و پس از مرگ شوهرش، با بهره‌گیری از محبوبیت زیاد او، بر پست ریاست‌جمهوری آرژانتین تکیه زده‌است، بارها گفته بود که زنان کنونی آرژانتین مدیون اوا پرون هستند که نمادی از هرچیز مثبت در یک انسان راستین بود.
