روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال در شماره پنجم فوریه مطلبی منتشر کرد به قلم بنجامین وینتال که در آن آورده است حکومت ایران ظاهرا برای تأمین فن‌آوری مورد نیاز خود برای ساخت بمب اتمی مشکلی ندارد و از مناسبات فعال تجاری با شرکت‌های اروپایی در همین زمینه بهره می‌گیرد.
بنجامین وینتال، گزارشگر خبرنگار جروزالم پست، در یاداشتی که برای وال استریت ژورنال نوشته است، با ارائه شواهدی از مناسبات تجاری شرکت‌های اروپایی با ایران، ادعا می‌کند با وجود تلاش دولت آمریکا برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، جمهوری اسلامی ایران از مناسبات فعال تجاری با شرکت‌های اروپایی بهره‌مند است.
به باور نویسنده، مبادلات تجاری میان شرکت‌های اروپایی با ایران به تلاش‌های حکومت تهران برای تولید سلاح هسته‌ای و حمایت مالی از گروه‌های تروریستی نظیر حماس و حزب‌الله کمک خواهد کرد.
گزارشگر جروزالم پست از اتریش شروع می‌کند و می‌نویسد: شرکت غول‌پیکر نفتی OMV بی‌صبرانه منتظر اجرای قرارداد ۲۲ میلیارد دلاری برای توسعه منابع گاز ایران در حوزه پارس جنوبی است. قرارداد این طرح در آوریل ۲۰۰۷ به امضا رسید.
مدیرعامل این شرکت اتریشی در جلسه سهامداران، که در ماه مه سال گذشته برگزار شد، گفته بود که آنها فقط منتظر تغییر رهبری سیاسی در آمریکا هستند تا اجرای این طرح را آغاز کنند.
نمونه دیگری که نویسنده این گزارش به آن اشاره می‌کند فعالیت سومین بانک بزرگ اتریشی در مناسبات پولی با طرف‌های ایرانی است.
نویسنده یاداشت مدعی شده است که Raiffeisen Zenrralbank در یک سال اخیر تمامی معاملات متوقف شده سایر بانک‌های اروپایی را به خود جذب کرده است. بانک‌های یادشده تصمیم گرفته‌اند روابط خود را با ایران قطع کنند.
این یاداشت پس از اتریش به ایتالیا می‌پردازد: چند هفته پیش پائولو اسکاروی، مدیرعامل شرکت نفتی ایتالیایی Eni SpA به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت که این کمپانی معاملات خود را با ایران ادامه خواهد داد و برای محدود کردن یا قطع همکاری با ایران تحت هیچ فشار خارجی قرار ندارد.
بنجامین وینتال سپس به آلمان می‌پردازد و می‌نویسد: «آلمان، به عنوان موتور اقتصادی اروپا و بزرگ‌ترین شریک تجاری ایران، برای اِعمال فشار به جمهوری اسلامی در موقعیتی ویژه قرار دارد. با وجود این، خطر دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ای باعث توقف معاملات آلمان و جمهوری اسلامی نشده است و حجم این معاملات در سال ۲۰۰۸ به حدود چهار میلیارد یورو رسید.
طی ۱۱ ماه نخست سال ۲۰۰۸ حجم صادرات آلمان به ایران نسبت به دوره مشابه در سال قبل ۱۰.۵ درصد افزایش یافته است. براساس اسناد مرکز نظارت بر صادرات آلمان، این صادرات ۳۹ مورد قرارداد کالا و فن‌آوری‌های دومصرفه را نیز شامل می‌شده است. این موارد ممکن است علاوه بر مصارف عادی، در عرصه‌های نظامی نیز مورد استفاده قرار گیرند.
گزارشگر جروزالم پست سپس به عنوان نمونه به جزییات معاملات شرکت آلمانی زیمنس با ایران می‌پردازد و ادامه این معاملات را نشانه‌ای از ناکارآمد بودن سیاست آلمان در قبال ایران توصیف می‌کند.
بر پایه گزارش مدیرعامل شرکت زیمنس به جلسه سهامداران، که هفته گذشته در مونیخ برگزار شد، حجم معاملات این شرکت با ایران در سال ۲۰۰۸ حدود ۴۴۰ میلیون یورو بوده است و حدود ۲۹۰ نفر از کارکنان این شرکت هنوز نیز در عرصه‌های نفت، گاز، تأسیسات زیرساختی و ارتباطات در ایران فعالیت دارند.
بنجامین وینتال سپس شنیده‌های خود از جلسه سهامداران شرکت را نقل می‌کند که طی آن مدیرعامل زیمنس در مقابل سؤالات برخی از سهامداران و منتقدان سیاست معامله با ایران، مدعی شده بود این شرکت به موازین اخلاقی، و از جمله مسأله حقوق بشر در کشورهای طرف معامله پایبند است؛ با این حال مدیرعامل زیمنس در آن جلسه اعتراف کرد که این شرکت و همین طور شریک تجاری‌اش، نوکیا، بهار سال گذشته فن‌آوری بسیار پیشرفته استراق سمع و کنترل ارتباطات را به ایران فروخته‌اند.
نویسنده گزارش منتشر شده در وال استریت ژورنال، با تکیه به نظر کارشناسان ارتباطات، می‌نویسد که حکومت ایران می‌تواند از این فن‌آوری برای ردگیری و کنترل مکالمات تلفنی، کنترل نقل و انتقال‌های بانکی، کسب اطلاعات در مورد پرواز هواپیماها و حتی کنترل افراد و گروه‌های ناراضی و مخالف حکومت در داخل ایران استفاده کند.
بنجامین وینتال می‌نویسد که معاملات زیمنس با ایران حکم دریچه‌ای برای گسترش و ادامه معاملات سایر شرکت‌های آلمانی با ایران را پیدا کرده است. او از جمله به معاملات مرسدس بنز و شرکت بزرگ بیمه Munich Re اشاره می‌کند. سخنگوی این شرکت بیمه برای اولین بار تایید کرده است که کالاهای ارسالی به ایران را بیمه می‌کند.
و بالاخره نویسنده به گزارشی که اخیرا در یکی از روزنامه‌های معتبر آلمان منتشر شد اشاره می‌کند: یک شرکت مهندسی آلمانی، به نام Aerzen، برای فروش دستگاه‌های مهندسی به یک مرکز تولید فولاد در اصفهان قراردادی ۲۱ میلیون دلاری امضا کرده است.
گزارشگر جروزالم پست خاطرنشان می‌کند که تمامی این معاملات در شرایطی صورت می‌گیرد که حکومت ایران با سرعتی باور نکردنی در حال غنی سازی اورانیوم برای ساخت بمب اتمی است.
نویسنده سپس به اقدام اخیر ایران در پرتاب موشک ماهواره‌بر و نگرانی برخی از کشورهای غربی از این اقدام اشاره می‌کند و می‌افزاید که در غرب، بسیاری بر این باورند که ایران در فکر استفاده از فن‌آوری موشکی و ماهواره‌ای برای توسعه سلاح‌های اتمی است.
بنجامین وینتال پس از مرور جزییات و حجم معاملات تجاری آلمان با ایران، می‌نویسد: در صورت قطع این صادرات، بعید است ایران بتواند این نوع کالاها و فن‌آوری‌های پیشرفته را با انواع مشابه احتمالا چینی یا روس جایگزین کند.
نویسنده در ادامه یاداشت خود می‌نویسد که سياست دولت آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، برای نشان دادن حساسیت معامله با ایران به شرکت‌های آلمانی ناکارآمد بوده است. دولت خانم مرکل طی سال گذشته بیش از ۲۸۰۰ معامله شرکت‌های آلمانی با ایران را تصویب کرده است.
بنجامین وینتال می‌نویسد: «شفافیت بیشتری لازم است. اداره مرکزی کنترل صادرات آلمان جزییات و نوع معاملات با ایران را بر ملا نمی‌کند. وزیر بازرگانی آلمان نیز از طرفداران ادامه تجارت با ایران است. شرکت‌های آلمانی پشت دیواری ضخیم از پنهان‌کاری فعالیت می‌کنند تا از احتمال مجازات و تحریم توسط آمریکا بگریزند.
نویسنده این مطلب، در اثبات ادعای خود مبنی برسیاست ناکارآمد دولت آلمان، به تصمیم این دولت برای ارائه تضمینی ۲۵۰ میلیون یورویی به بخش خصوصی طرف معامله با ایران اشاره می‌کند. او سپس به سفر آتی گرهارد شرودر، صدر اعظم سابق آلمان، به تهران اشاره می‌کند که قرار است در اواخر فوریه در یک گردهمایی علمی شرکت کند.
آقای شرودر از مخالفان اِعمال تحریم علیه ایران است و به باور نویسنده، بعید است از این فرصت برای انتقاد از گسترش مناسبات تجاری آلمان با جمهوری اسلامی ایران استفاده کند.
بنجامین وینتال در پایان این مطلب می‌نویسد: «به طور خلاصه، در شرایطی که دولت آلمان مدعی است که تلاش می‌کند از دستیابی ایران به بمب اتمی جلوگیری کند، اقدامی عملی در این باره نکرده است. تصویب قوانین و مقرراتی برای منع مبادلات تجاری با ایران، و همچنین قطع تضمین‌های دولتی به شرکت‌های طرف معامله با جمهوری اسلامی می‌تواند در حرکت ایران به سوی ساخت سلاح هسته‌ای مانعی جدی ایجاد کند و سرمشقی باشد برای سایر اعضای اتحادیه اروپا در کنترل معاملات شرکت‌های خود با ایران.»
بنجامین وینتال، گزارشگر خبرنگار جروزالم پست، در یاداشتی که برای وال استریت ژورنال نوشته است، با ارائه شواهدی از مناسبات تجاری شرکت‌های اروپایی با ایران، ادعا می‌کند با وجود تلاش دولت آمریکا برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، جمهوری اسلامی ایران از مناسبات فعال تجاری با شرکت‌های اروپایی بهره‌مند است.
به باور نویسنده، مبادلات تجاری میان شرکت‌های اروپایی با ایران به تلاش‌های حکومت تهران برای تولید سلاح هسته‌ای و حمایت مالی از گروه‌های تروریستی نظیر حماس و حزب‌الله کمک خواهد کرد.
گزارشگر جروزالم پست از اتریش شروع می‌کند و می‌نویسد: شرکت غول‌پیکر نفتی OMV بی‌صبرانه منتظر اجرای قرارداد ۲۲ میلیارد دلاری برای توسعه منابع گاز ایران در حوزه پارس جنوبی است. قرارداد این طرح در آوریل ۲۰۰۷ به امضا رسید.
مدیرعامل این شرکت اتریشی در جلسه سهامداران، که در ماه مه سال گذشته برگزار شد، گفته بود که آنها فقط منتظر تغییر رهبری سیاسی در آمریکا هستند تا اجرای این طرح را آغاز کنند.
نمونه دیگری که نویسنده این گزارش به آن اشاره می‌کند فعالیت سومین بانک بزرگ اتریشی در مناسبات پولی با طرف‌های ایرانی است.
نویسنده یاداشت مدعی شده است که Raiffeisen Zenrralbank در یک سال اخیر تمامی معاملات متوقف شده سایر بانک‌های اروپایی را به خود جذب کرده است. بانک‌های یادشده تصمیم گرفته‌اند روابط خود را با ایران قطع کنند.
این یاداشت پس از اتریش به ایتالیا می‌پردازد: چند هفته پیش پائولو اسکاروی، مدیرعامل شرکت نفتی ایتالیایی Eni SpA به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت که این کمپانی معاملات خود را با ایران ادامه خواهد داد و برای محدود کردن یا قطع همکاری با ایران تحت هیچ فشار خارجی قرار ندارد.
بنجامین وینتال سپس به آلمان می‌پردازد و می‌نویسد: «آلمان، به عنوان موتور اقتصادی اروپا و بزرگ‌ترین شریک تجاری ایران، برای اِعمال فشار به جمهوری اسلامی در موقعیتی ویژه قرار دارد. با وجود این، خطر دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ای باعث توقف معاملات آلمان و جمهوری اسلامی نشده است و حجم این معاملات در سال ۲۰۰۸ به حدود چهار میلیارد یورو رسید.
طی ۱۱ ماه نخست سال ۲۰۰۸ حجم صادرات آلمان به ایران نسبت به دوره مشابه در سال قبل ۱۰.۵ درصد افزایش یافته است. براساس اسناد مرکز نظارت بر صادرات آلمان، این صادرات ۳۹ مورد قرارداد کالا و فن‌آوری‌های دومصرفه را نیز شامل می‌شده است. این موارد ممکن است علاوه بر مصارف عادی، در عرصه‌های نظامی نیز مورد استفاده قرار گیرند.
گزارشگر جروزالم پست سپس به عنوان نمونه به جزییات معاملات شرکت آلمانی زیمنس با ایران می‌پردازد و ادامه این معاملات را نشانه‌ای از ناکارآمد بودن سیاست آلمان در قبال ایران توصیف می‌کند.
بنجامین وینتال شنیده‌های خود از جلسه سهامداران شرکت را نقل می‌کند که طی آن مدیرعامل زیمنس اعتراف کرده بود این شرکت و همین طور شریک تجاری‌اش، نوکیا، بهار سال گذشته فن‌آوری بسیار پیشرفته استراق سمع و کنترل ارتباطات را به ایران فروخته‌اند.
بر پایه گزارش مدیرعامل شرکت زیمنس به جلسه سهامداران، که هفته گذشته در مونیخ برگزار شد، حجم معاملات این شرکت با ایران در سال ۲۰۰۸ حدود ۴۴۰ میلیون یورو بوده است و حدود ۲۹۰ نفر از کارکنان این شرکت هنوز نیز در عرصه‌های نفت، گاز، تأسیسات زیرساختی و ارتباطات در ایران فعالیت دارند.
بنجامین وینتال سپس شنیده‌های خود از جلسه سهامداران شرکت را نقل می‌کند که طی آن مدیرعامل زیمنس در مقابل سؤالات برخی از سهامداران و منتقدان سیاست معامله با ایران، مدعی شده بود این شرکت به موازین اخلاقی، و از جمله مسأله حقوق بشر در کشورهای طرف معامله پایبند است؛ با این حال مدیرعامل زیمنس در آن جلسه اعتراف کرد که این شرکت و همین طور شریک تجاری‌اش، نوکیا، بهار سال گذشته فن‌آوری بسیار پیشرفته استراق سمع و کنترل ارتباطات را به ایران فروخته‌اند.
نویسنده گزارش منتشر شده در وال استریت ژورنال، با تکیه به نظر کارشناسان ارتباطات، می‌نویسد که حکومت ایران می‌تواند از این فن‌آوری برای ردگیری و کنترل مکالمات تلفنی، کنترل نقل و انتقال‌های بانکی، کسب اطلاعات در مورد پرواز هواپیماها و حتی کنترل افراد و گروه‌های ناراضی و مخالف حکومت در داخل ایران استفاده کند.
بنجامین وینتال می‌نویسد که معاملات زیمنس با ایران حکم دریچه‌ای برای گسترش و ادامه معاملات سایر شرکت‌های آلمانی با ایران را پیدا کرده است. او از جمله به معاملات مرسدس بنز و شرکت بزرگ بیمه Munich Re اشاره می‌کند. سخنگوی این شرکت بیمه برای اولین بار تایید کرده است که کالاهای ارسالی به ایران را بیمه می‌کند.
و بالاخره نویسنده به گزارشی که اخیرا در یکی از روزنامه‌های معتبر آلمان منتشر شد اشاره می‌کند: یک شرکت مهندسی آلمانی، به نام Aerzen، برای فروش دستگاه‌های مهندسی به یک مرکز تولید فولاد در اصفهان قراردادی ۲۱ میلیون دلاری امضا کرده است.
نویسنده همچنین به سفر آتی گرهارد شرودر، صدر اعظم سابق آلمان، به تهران اشاره می‌کند که قرار است در اواخر فوریه در یک گردهمایی علمی شرکت کند. آقای شرودر از مخالفان اِعمال تحریم علیه ایران است و به باور نویسنده، بعید است از این فرصت برای انتقاد از گسترش مناسبات تجاری آلمان با جمهوری اسلامی ایران استفاده کند.
گزارشگر جروزالم پست خاطرنشان می‌کند که تمامی این معاملات در شرایطی صورت می‌گیرد که حکومت ایران با سرعتی باور نکردنی در حال غنی سازی اورانیوم برای ساخت بمب اتمی است.
نویسنده سپس به اقدام اخیر ایران در پرتاب موشک ماهواره‌بر و نگرانی برخی از کشورهای غربی از این اقدام اشاره می‌کند و می‌افزاید که در غرب، بسیاری بر این باورند که ایران در فکر استفاده از فن‌آوری موشکی و ماهواره‌ای برای توسعه سلاح‌های اتمی است.
بنجامین وینتال پس از مرور جزییات و حجم معاملات تجاری آلمان با ایران، می‌نویسد: در صورت قطع این صادرات، بعید است ایران بتواند این نوع کالاها و فن‌آوری‌های پیشرفته را با انواع مشابه احتمالا چینی یا روس جایگزین کند.
نویسنده در ادامه یاداشت خود می‌نویسد که سياست دولت آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، برای نشان دادن حساسیت معامله با ایران به شرکت‌های آلمانی ناکارآمد بوده است. دولت خانم مرکل طی سال گذشته بیش از ۲۸۰۰ معامله شرکت‌های آلمانی با ایران را تصویب کرده است.
بنجامین وینتال می‌نویسد: «شفافیت بیشتری لازم است. اداره مرکزی کنترل صادرات آلمان جزییات و نوع معاملات با ایران را بر ملا نمی‌کند. وزیر بازرگانی آلمان نیز از طرفداران ادامه تجارت با ایران است. شرکت‌های آلمانی پشت دیواری ضخیم از پنهان‌کاری فعالیت می‌کنند تا از احتمال مجازات و تحریم توسط آمریکا بگریزند.
نویسنده این مطلب، در اثبات ادعای خود مبنی برسیاست ناکارآمد دولت آلمان، به تصمیم این دولت برای ارائه تضمینی ۲۵۰ میلیون یورویی به بخش خصوصی طرف معامله با ایران اشاره می‌کند. او سپس به سفر آتی گرهارد شرودر، صدر اعظم سابق آلمان، به تهران اشاره می‌کند که قرار است در اواخر فوریه در یک گردهمایی علمی شرکت کند.
آقای شرودر از مخالفان اِعمال تحریم علیه ایران است و به باور نویسنده، بعید است از این فرصت برای انتقاد از گسترش مناسبات تجاری آلمان با جمهوری اسلامی ایران استفاده کند.
بنجامین وینتال در پایان این مطلب می‌نویسد: «به طور خلاصه، در شرایطی که دولت آلمان مدعی است که تلاش می‌کند از دستیابی ایران به بمب اتمی جلوگیری کند، اقدامی عملی در این باره نکرده است. تصویب قوانین و مقرراتی برای منع مبادلات تجاری با ایران، و همچنین قطع تضمین‌های دولتی به شرکت‌های طرف معامله با جمهوری اسلامی می‌تواند در حرکت ایران به سوی ساخت سلاح هسته‌ای مانعی جدی ایجاد کند و سرمشقی باشد برای سایر اعضای اتحادیه اروپا در کنترل معاملات شرکت‌های خود با ایران.»
