دستاوردهای سفر نمايندگان پارلمان اروپا به ايران

چند روز پيش هيئتی از سوی پارلمان اروپا به ايران سفر کرد تا درباره موضوعاتی از جمله وضعيت حقوق بشر با مقامات جمهوری اسلامی گفت وگو کند.

نمايندگان پارلمان اروپا در اين سفر با خانواده های کارگران و دانشجويان زندانی نيز ديدار کردند. راديو فردا در همين زمينه با آنگليکا برِ Angelika Beer، رييس اين هيئت و عضو حزب سبزهای آلمان گفت و گويی انجام داده است که در ادامه می خوانيد:

راديو فردا: خانم بر، در سفر به ايران با خانواده های چند تن از فعالان کارگری و دانشجويان زندانی ديدار کرده ايد. چه سخنانی ميان شما رد و بدل شد؟

آنگليکا بر: ما خيلی خوشحال شديم که توانستيم از نهادهای مدنی و افراد مختلف در ايران ديدار کنيم، هر چند که آنها بواسطه اين ديدار ممکن بود به خطر بيفتند. ما با همسر آقای اسانلو و دو تن از ديگر فعالان کارگری که در زندان به سر می برند، ملاقات کرديم. آنها به ما گفتند که برای ارتباط با شوهرانشان با مشکل روبه رو هستند و از نگرانی هايشان با ما صحبت کردند.

ما همچنين با وکيل عدنان حسن پور، روزنامه نگار کردی که به مرگ محکوم شده، نيز ديدار کرديم. در پی اين ديدارها من در يک کنفرانس خبری در ايران و بعدا در پارلمان اروپا خواستار آن شدم که اتحاديه اروپا برای آزادی اعضای اتحاديه های کارگری تلاش کند و همچنين از دولت ايران بخواهد که جلو اعدام عدنان حسن پور را بگيرد و به پرونده او در دادگاه ديگری رسيدگی شود.

علاوه بر اين، ما با مادران ۲۸ دانشجو ملاقات کرديم که از يک هفته پيش ناپديد شده اند و هيچ اطلاعاتی از آنها در دست نيست. تنها با مادر يکی از دانشجويان شب تماس گرفته شده و به او هشدار داده شده است که با هيچ فرد و مرجعی در خارج از ايران تماس نگيرد و با مطبوعات هم ارتباط برقرار نکند. اين مادران نام فرزندان ناپديد شده خود را به ما دادند و از ما خواستند که توجه افکار عمومی جهان را متوجه وضعيت آنها کنيم چرا که خيلی نگران هستند و نمی دانند چه بر سر فرزندان شان آمده است.

آيا تلاش کرديد که با خود کارگران و دانشجويان زندانی هم ملاقات کنيد؟

بله. من پيش از سفرم به ايران درخواست دادم که با منصور اسانلو و عدنان حسن پور ديدار کنم، ولی درخواست من رد شد. زمانی که در تهران بوديم هم تقاضا کردم که با دانشجويان ناپديد شده ملاقات کنم، ولی به من اجازه اين کار را ندادند.

البته آقای محمود محمدی، عضو کميسيون امنيت ملی مجلس در برابر رسانه ها موضعگيری کرد و گفت که اين غيرقابل قبول است که فرزندان اين کشور ناپديد شوند و او خود تلاش خواهد کرد که وضعيت روشن شود.

در اينجا بايد اشاره کنم که اين گفته آقای محمدی بيشتر از چيزی بود که اتحاديه اروپا انجام داد. ما نتوانستيم آقای پوترينگ، رييس پارلمان اروپا را قانع کنيم که بيانيه ای صادر کند و در آن خواستار آزادی دانشجويان بازداشت شده شود.

درخواست شما برای ملاقات با افراد بازداشت شده با چه استدلالی رد شد؟

هيچ دليل کتبی به ما ارايه نشد، هيچ توضيح دقيقی هم داده نشد. تنها گفته شد که اين کار ممکن نيست. ولی ما تلاش می کنيم که با پيگيری مداوم نشان دهيم که ما آنها را فراموش نکرده ايم، بلکه برای سلامتی و آزادی شان تلاش می کنيم.

برداشت کلی شما از سفر به ايران چه بود؟

در مجموع می توان گفت که سرکوب از طرف حکومت نسبت به دو سال و نيم پيش که به تهران رفته بودم، به شدت افزايش يافته است و اين وضعيت به دليل تحريم های سازمان ملل وخيم تر شده است.

آيا با مقامات ايرانی درباره موضوع شکنجه هم صحبت کرديد؟

ما با مقامات ايرانی درباره شکنجه هم صحبت کرديم، از ديگر موضوعات مورد بحث ما اعدام افرادی بود که به دليل جرمی که در سن زير ۱۸ سال مرتکب شده بودند، به مرگ محکوم شده اند.

ما گفتيم که اين کار قابل قبول نيست. ما همچنين گفت وگوهای صريحی هم درباره وضعيت اقليت ها، کردها، بهاييان و درويشان داشتيم.

وضعيت حقوق بشر در ايران در سياست اتحاديه اروپا چه جايگاهی دارد؟

من از مسئولان اتحاديه اروپا می خواهم که برای برقراری ارتباط بيشتر و جدی تر با جامعه مدنی در ايران تلاش کنند، به ويژه با سنديکاهای کارگری و سازمان های زنان.

من احساس می کنم که اتحاديه اروپا در زمينه حقوق بشر ضعيف عمل می کند. ما خيلی تلاش کرديم، ولی واکنش اتحاديه اروپا محتاطانه بود و به نظر من اين سياست، يک سياست نادرست است و ما بايد بار ديگر گفت وگوهای خود را با ايران درباره مسايل حقوق بشر از سر بگيريم.

من فکر می کنم که اتحاديه اروپا به خاطر مسئله هسته ای به ديگر مسايل بی توجهی نشان می دهد. بويژه از زمانی که آقای سارکوزی در فرانسه به قدرت رسيده، اتحاديه اروپا خط مشی جرج بوش، رييس جمهوری آمريکا را دنبال می کند.

اتحاديه اروپا بايد اين خط مشی خود را تصحيح کند و هم در زمينه حقوق بشر و هم مسئله هسته ای سياست مستقلی را دنبال کند.

ما در پی سفر به ايران و ملاقات با مقامات اين کشور از جمله منوچهر متکی وزير امور خارجه ايران، به اين برداشت رسيديم که اکنون می توان درگيری ميان ايران و غرب را به صورت مسالمت آميز حل کرد.

اصولا چرا دولت محمود احمدی نژاد اجازه چنين سفری را داد و چطور چنين چيزی ميسر شد؟

من به عنوان رييس هيئت ايران در پارلمان اروپا وظيفه دارم که روابطمان را با مجلس شورای اسلامی و البته جامعه مدنی ايران تقويت کنم.

ما دو سال و نيم است که در اين مسير تلاش می کنيم. ما اغلب از ايران مهمان داريم، هم نمايندگان اقليت ها و هم نمايندگانی از طرف دولت ايران. آقای محمدی عضو کميسيون امنيت مجلس هم در راس هيئتی به بروکسل آمده است. بر همين اساس، با وجود وخيم تر شدن اوضاع در دوره محمود احمدی نژاد، ما توانستيم همکاری هايمان را با افرادی گسترش دهيم که به دنبال گفت وگو هستند، افرادی که از سياست های آقای احمدی نژاد حمايت نمی کنند، بلکه آينده کشورشان را در ارتباط و همکاری با اروپا می بينند و من فکر می کنم که در حال حاضر که بيشتر درباره جنگ سخن گفته می شود تا صلح، اين کار، کاری بسيار ضروری است.

ما مدت زيادی معطل شديم تا برايمان ويزا صادر شود که البته در مورد ايران چيز غيرعادی نيست، ولی با وجود شکست مذاکرات جليلی و سولانا درباره برنامه هسته ای، طرف های ايرانی گفتند که آنها به ادامه ارتباطات با پارلمان اروپا علاقه مند هستند. البته مقامات ايران ناراضی بودند که ما با نهادهای جامعه مدنی و خانواده های زندانيان ملاقات می کنيم، ولی ما موفق به انجام اين کار شديم.