ميدان تحرير قاهره در پنجمين روز اعتراض ها همچنان از جمعيت معترضان موج ميزند. جمعيتی که خواهان کنار رفتن شورای عالی نيروهای مسلح از راس قدرت و تشکيل دولت موقت غيرنظامی هستند.
ژنرال طنطاوی رييس اين شورا شامگاه سه شنبه اعلام کرد که تا انتخابات رياست جمهوری در تابستان آينده، از قدرت کنار نخواهد رفت.
عليرضا نوری زاده تحليل گر مسايل عرب که در قاهره است و ساعتی را هم در ميدان تحرير سر کرده در گفت وگو با رادیو فردا ارزیابی خود را از این اعتراضات مطرح کرده است.
وضعيت ميدان تحرير را چگونه توصیف می کنید؟
نوري زاده: بله .من امروز حدود دو ساعت در ميدان التحرير بودم و آنچه برای من جالب بود، اين بود که از احزاب سياسی و چهره های سرشناس اصلا خبری نبود.
وقتی شما به ميدان التحرير نگاه می کنيد در برابرتان يک عده جوان را می بينيد و صدها تن از دانش آموزان کلاس اول و دوم و سوم دبيرستان را مشاهده می کنيد.
غروب که می شود اينها برمی گردند و جای آنها را يک عده ديگر می گيرند.
ميزان حضور اسلام گرايان افراطی را تا چه اندازه ارزيابی می کنيد؟ آيا آنها حضوری گسترده دارند يا اندک؟
آنها روز اول و دوم حضور داشتند ولی به مرور تعدادشان کم شد. امروز تعدادی از رهبران اخوان المسلمين و سلفی ها در ميدان از جوانان کتک خوردند. و به خيانت متهم شدند که چرا نيامده اند و از اينها حمايت نکرده اند.
وضعی که پيش آمده است اصلا عجيب و غريب است. يعنی اگر آدم اندکی مصر را بشناسد، وقتی بيايد اينجا و در صحنه حضور داشته باشد، متوجه می شود.
به عنوان مثال امروز وقتی من در خود ميدان ايستاده بودم با مردم حرف می زدم، ديدم همگی می گويند که محال است ما به اخوان المسلمين رای بدهيم. محال است به اسلامی ها رای بدهيم.
می گفتند، بله، آنها خوبند. برای اينکه بيايند کمک کنند و عروسی برای ما بگيرند، معلم مدرسه ها باشند يا آخوند و پيشنماز مسجد بشوند. ولی به درد اداره کشور نمی خورند و ما محال است که به آنها رای بدهيم.
همه اينها نشان می دهد که در انتخابات آينده مصر و در پارلمان، شما از طيف نيروهای بزرگ سياسی در اکثريت نخواهيد ديد.
بسياری افراد ناشناس ممکن است به عنوان نماينده در اين پارلمان و ساختار سياسی حضور داشته باشند.
حالا اين معترضان در ميدان التحرير چه می خواهند؟ بعد از اظهارات ديروز ژنرال طنطاوی شعار اصلی آنها امروز چه بود؟
ببينيد. شما در مصر يک عده جوان داريد که بعضا جزو جنبش شش اکتبر بوده اند. جزو جنبش شش مارس بوده اند. يا جزو جنبش ۱۷ می بوده اند، و انواع و اقسام جنبش هايی که اينجا حضور دارد.
بعضا اينها می آيند و می گويند که بله. آنچه که آقای طنطاوی گفت کمتر از انتظارات ما بود. واقعا اينها نمی دانند چه می خواهند.
نظامی ها يک طرحی را مطرح کرده اند به عنوان اينکه دولت آينده بايد دولت مدنی باشد و ارتش بايد جايگاه ويژه ای به عنوان حامی قانون اساسی داشته باشد.
امروز من در ميدان از مردم پرسيدم که «آقا شما برای چه در ميدان هستيد؟» يکی گفت برای اينکه جوانها کشته شده اند. ديگری جواب داد برای اينکه اينها قرار بود که ارزاق را ارزان کنند و در اين شش يا هفت ماه نتوانسته اند اين کار را بکنند.
کس ديگری جواب داد برای اينکه به اينها ثابت کنيم که ما ملت هر وقت بخواهيم می آييم در خيابان ها و اينها را کنار می گذاريم.
با توجه به حضور بيش از صد هزار نفر در ميدان التحرير قاهره ، يا انتظار می رود که شورای عالی نيروهای مسلح مصر هم پس از چند هفته مثل حسنی مبارک ، قدرت را واگذار کرده و کنار بروند؟
نه . چنين تصوری محال است. نه جامعه بين المللی خواهان چنين چيزی است و نه مردم مصر.
چون بدترين اتفاقی که در مصر رخ داده ، اين است که هيبت دولت ازبين رفته است و وقتی هيبت دولت ازبين برود، هرج و مرج می شود.
در اسکندريه، در ... و در ديگر شهرهای بزرگ مصر ، در ماه های اخير دزدی و راهزنی خيلی رواج پيدا کرده و بارها راهزنان جلوی مردم را گرفته اند. و مردم از اين مسئله وحشت دارند.
ژنرال طنطاوی رييس اين شورا شامگاه سه شنبه اعلام کرد که تا انتخابات رياست جمهوری در تابستان آينده، از قدرت کنار نخواهد رفت.
عليرضا نوری زاده تحليل گر مسايل عرب که در قاهره است و ساعتی را هم در ميدان تحرير سر کرده در گفت وگو با رادیو فردا ارزیابی خود را از این اعتراضات مطرح کرده است.
وضعيت ميدان تحرير را چگونه توصیف می کنید؟
نوري زاده: بله .من امروز حدود دو ساعت در ميدان التحرير بودم و آنچه برای من جالب بود، اين بود که از احزاب سياسی و چهره های سرشناس اصلا خبری نبود.
وقتی شما به ميدان التحرير نگاه می کنيد در برابرتان يک عده جوان را می بينيد و صدها تن از دانش آموزان کلاس اول و دوم و سوم دبيرستان را مشاهده می کنيد.
غروب که می شود اينها برمی گردند و جای آنها را يک عده ديگر می گيرند.
ميزان حضور اسلام گرايان افراطی را تا چه اندازه ارزيابی می کنيد؟ آيا آنها حضوری گسترده دارند يا اندک؟
آنها روز اول و دوم حضور داشتند ولی به مرور تعدادشان کم شد. امروز تعدادی از رهبران اخوان المسلمين و سلفی ها در ميدان از جوانان کتک خوردند. و به خيانت متهم شدند که چرا نيامده اند و از اينها حمايت نکرده اند.
وضعی که پيش آمده است اصلا عجيب و غريب است. يعنی اگر آدم اندکی مصر را بشناسد، وقتی بيايد اينجا و در صحنه حضور داشته باشد، متوجه می شود.
به عنوان مثال امروز وقتی من در خود ميدان ايستاده بودم با مردم حرف می زدم، ديدم همگی می گويند که محال است ما به اخوان المسلمين رای بدهيم. محال است به اسلامی ها رای بدهيم.
می گفتند، بله، آنها خوبند. برای اينکه بيايند کمک کنند و عروسی برای ما بگيرند، معلم مدرسه ها باشند يا آخوند و پيشنماز مسجد بشوند. ولی به درد اداره کشور نمی خورند و ما محال است که به آنها رای بدهيم.
همه اينها نشان می دهد که در انتخابات آينده مصر و در پارلمان، شما از طيف نيروهای بزرگ سياسی در اکثريت نخواهيد ديد.
بسياری افراد ناشناس ممکن است به عنوان نماينده در اين پارلمان و ساختار سياسی حضور داشته باشند.
حالا اين معترضان در ميدان التحرير چه می خواهند؟ بعد از اظهارات ديروز ژنرال طنطاوی شعار اصلی آنها امروز چه بود؟
ببينيد. شما در مصر يک عده جوان داريد که بعضا جزو جنبش شش اکتبر بوده اند. جزو جنبش شش مارس بوده اند. يا جزو جنبش ۱۷ می بوده اند، و انواع و اقسام جنبش هايی که اينجا حضور دارد.
بعضا اينها می آيند و می گويند که بله. آنچه که آقای طنطاوی گفت کمتر از انتظارات ما بود. واقعا اينها نمی دانند چه می خواهند.
نظامی ها يک طرحی را مطرح کرده اند به عنوان اينکه دولت آينده بايد دولت مدنی باشد و ارتش بايد جايگاه ويژه ای به عنوان حامی قانون اساسی داشته باشد.
امروز من در ميدان از مردم پرسيدم که «آقا شما برای چه در ميدان هستيد؟» يکی گفت برای اينکه جوانها کشته شده اند. ديگری جواب داد برای اينکه اينها قرار بود که ارزاق را ارزان کنند و در اين شش يا هفت ماه نتوانسته اند اين کار را بکنند.
کس ديگری جواب داد برای اينکه به اينها ثابت کنيم که ما ملت هر وقت بخواهيم می آييم در خيابان ها و اينها را کنار می گذاريم.
با توجه به حضور بيش از صد هزار نفر در ميدان التحرير قاهره ، يا انتظار می رود که شورای عالی نيروهای مسلح مصر هم پس از چند هفته مثل حسنی مبارک ، قدرت را واگذار کرده و کنار بروند؟
نه . چنين تصوری محال است. نه جامعه بين المللی خواهان چنين چيزی است و نه مردم مصر.
چون بدترين اتفاقی که در مصر رخ داده ، اين است که هيبت دولت ازبين رفته است و وقتی هيبت دولت ازبين برود، هرج و مرج می شود.
در اسکندريه، در ... و در ديگر شهرهای بزرگ مصر ، در ماه های اخير دزدی و راهزنی خيلی رواج پيدا کرده و بارها راهزنان جلوی مردم را گرفته اند. و مردم از اين مسئله وحشت دارند.
